بررسی موردی عشق در روانشناسی

عشق در کنار واژگانی چون تولد،زندگی ،مرگ،واژه ای پر بسآمد در ادبیات، روانشناسی می باشد.ریشه عشق به لحاظ اتیمولوژی ایشگ می رسد و ریشه ای هند و اروپایی دارد و در خانواده زبان های ترکیک ،شاخه ترکی آذری نیز حضور دارد. و معنای خواستن و آرزو دارد، همان عشق است که در زبان عربی شکلی اینچنین به لحاظ نوشتاری به خود گرفته است .دیدگاه های مارکسیتی و سیاست زدگان نظام های سرمایه داری سعی بر آن دارند تا از این مهم ،برای فریب و اهداف خویش سودجویی نمایند عشق ، درنظریات فروم ، یکی از تمنیات بسیار مهم بشری است ؛و پاسخی به مشکل هستی انسان است . در ادبیات عرفانی پروردگار می گوید: اگرعشق نبود،دست به آفرینش نمی زدم. فروید آن را گاه لیبیدو(عشق جنسی ) و گاه انتخاب مطلوب و یا رانش (اروس)می خواند. کتاب»هپتامرون«نوشته است ، برای اینکه یک زن بتواند با شرافت و افتخار عشق ورزد باید از خداوند کمک بخواهد. تا هنوز مکاتب و افرادروانشناس سوای موفقیت های بزرگ در عرصه ی روان و درمان آن ،متاسفانه شاید بنا بر دلایلی مذهبی ،عشق را به صورت آزمایشگاهی تحلیل ننموده اند. عشق افلاطونی ، یا مدل سقراطی هریک تعریف و طرفدارانی دارند.شوپنهاور کل عاشق پیشگی را ریشه در تکانه های جنسی می داند.

کلیدواژه ها:

عشق ، اشگ ، فروید ، یونگ ، لاکان ، درمان ، لیبیدو.