مواجهه مسئله محور به مثابه روی آورد تفسیری؛ مورد پژوهش آیه لایسئل

مقاله حاضر به جستجوی مسائل پژوهشی مربوط به آیه ۲۳ سوره انبیا و طبقه بندی روشمند این مسائل، همراه با تامل در روش پاسخ به هر مسئله می پردازد. این تحقیق در پی پاسخ به این پرسش اصلی است که مواجهه   مسئله محور چگونه می تواند با عبور از «مشکل» و دشواره مفهوم خدای لایسئل به «مسائل» متمایز در سه مجموعه تحلیل پیام، مبانی پیام و فراپیام دست یابد و درضمن، حسن بودن این مسائل را تامین کند. روش پژوهش در بخش «تحلیل پیام»، تحلیل منطقی ساختار محتوایی آیه در قالب چهار شاخه فرعی بیان معنا، تحلیل مفهومی، تحلیل  گزاره ای و تحلیل سیستمی است. در بخش «تحلیل مبانی پیام»، با روش تبیین «علل» پیام های آیه به تحلیل مبانی تصوری و تصدیقی مفاد آیه می پردازیم و در بخش «تحلیل فراپیام»، پیامدها، لوازم، نتایج و آثار عینی مفاد آیه را تحلیل و طبقه بندی می کنیم. مواجهه مسئله محور با آیه لایسئل با لحاظ کردن چندتباری بودن مسائل نهفته در آیه، از آفت های درهم آمیختن بدون انسجام مرز رشته ها، تفسیر تک بعدی و تحویلی نگر، تطبیق نظریه ها بر مضمون آیه و تفسیربه رای گذار کرده و لزوم رهیافت میان رشته ای در تفسیر آیه و کاربرد روشمند تحلیل سیاق، منطق قدیم و جدید، فلسفه و کلام را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مواجهه مسئله محور ، روش شناسی ، آیه لایسئل ، تحلیل پیام ، تحلیل فراپیام