اثرات اجرای دوهای تداومی و تناوبی دراز مدت بر شاخص های هماتولوژیک خون در دوندگان نخبه

یکی از اثرات مهم فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی، اثرات آن بر سیستم گردش خون است.نتایج تحقیقت گذشته در خصوص اثرات فعالیت بدنی بر میزان گلبول های قرمز، هموگلوبین، درصد تراکم ترانسفرین، آهن سرم و هماتوکریت بیانگر افزایش، کاهش یا عدم این فاکتورها بود. پاسخ سیستم گردش خون به فعالیت بدنی پیچیده بوده و به نوع، ماهیت، مدت و شدت فعالیت بدنی، سن، جنسیت، سطح سلامت و پیشنه مرینات قبلی وابسته است. پژوهش نیمه تجربی و کاربردی حاضر با هدف مقایسه اثرات اجرای دراز مدت تمرینات تداومی و تناوبی بر شاخص های هماتولوژیک شامل تعداد گلبول های قرمز خون، غلظت هموگلوبین، درصد هماتوکریت، میزان آهن فریتین و ترانسفرین در دوندگان نخبه شرکت کننده در مسابقات قهرمانی کشور به صورت میدانی و آزمایشگاهی اجرا شد. تعداد ۳۰ نفراز ورزشکاران نخبه رشته دو و میدانی که درمسابقات قهرمانی کشور شرکت کرده بودند با میانگین قد ۵/۵±۱۷۶/۰۰ ، وزن ۷/۵±۶۶/۵ و سن ۲/۰۰±۲۰/۰۰ انتخاب و براساس نوع و ماهیت تمرینات تخصصی دوو میدانی به گروه مساوی تمرینات تداومی شامل دوهای ۱۵۰۰،۳۰۰۰ و ۵۰۰۰ متر و تمرینات تناوبی شامل دوهای ۱۰۰،۴۰۰،۲۰۰،۸۰۰ و اجرای پرش ها (سه گام،؛ طول و پرش با مانع) تقسیم شدند. فاکتورهای ظرفیت حمل اکسیژن با استفاده از تکنیک های آزمایشگاهی، پس از ۹ تا ۱۲ ساعت ناشتایی و در فاصله ساعات ۷ الی ۸ صبح ذر محل ازمایشگاه تشخیص پزشکی انجام شد. با توجه به طبیعی نبودن داده ها، برای آزمون فرضیه های تحقیق از روش غیر پارامتریک یومن ویتنی در سطح ۰/۰۵ استفده شد. یافته ها نشان داد که مقدار گلبول های قرمز خون، سطح هموگلوبین، درصد هماتوکریت و فریتین در گروه تمرینات تناوبی بالاتر از گروه تمرینات تناوبی تداومی بود. اما مقدار غلظت آهن و ترانسفرین در گروه تمرین تناوبی پایین تر از گروه تمرین تداومی بود. بنابراین اجرای تمرینات تناوبی و تداومی باعث تغییرات مفید و بهبود در فاکتورهای ظرفیت حمل اکسیژن می شود. این تغییرات در گروه تمرین تناوبی بیشتر بود که نشان دهنده اثرنوع و ماهیت تمرینات است.

کلیدواژه ها:

تمرینات تناوبی ، تمرینات تداومی ، فاکتورهای ظرفیت حمل اکسیژن ، حداکثر اکسیژن مصرفی