تاثیر برنامه درمان نوای گفتار بر وضوح گفتار بیماران مبتلا به پارکینسون

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 123

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRRS-9-7_003

تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: پارکینسون یک بیماری نرولوژیک پیشرونده است، که برروی حرکات غیر گفتاری و جنبه های مختلفی از تولید گفتار اثر گذاشته و باعث بروز نقص در تنفس، آوا سازی، تولید و نوای گفتار شده و  در مجموع منجر به کاهش وضوح  گفتار و در نتیجه مختل شدن ارتباط می گردد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر برنامه درمان نوای گفتار بر وضوح گفتار سه بیمار مبتلا به پارکینسون است. مواد و روش ها: در مرحله اول تکالیف برنامه درمانی متناسب با زبان فارسی و با حفظ اولویت درمانی برای بیماران مبتلا به پارکینسون طراحی و در اختیار ده آسیب شناس گفتار و زبان خبره جهت تعیین روایی محتوایی  قرار داده شد. پس  از تدوین نهایی برنامه اثر آن بر وضوح گفتار سه بیمار مبتلا به پارکینسون مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: برنامه درمانی طراحی شده  با CVR ≥۰/۶۲   و CVI =۰/۹۴  مورد تایید آسیب شناسان گفتار و زبان قرار گرفت. سپس نتایج حاصل از اجرای آن با استفاده از ترسیم نمودار، تحلیل چشمی ، محاسبه اندازه اثر دی کوهن و درصد بهبودی مورد بررسی قرار گرفت. اندازه اثر در هر سه بیمار بیشتر از ۸/۰ بود و همه بیماران درصدی بهبودی بالینی به دنبال دریافت برنامه درمان  نیز نشان دادند. نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده، برنامه درمانی طراحی شده منجر به افزایش وضوح گفتار هر سه بیمار شده و نتایج درمانی آن به مدت سه  الی چهار هفته نسبتا پایدار بوده است. کلمات کلیدی: پارکینسون، نوای گفتار، گفتار درمانی، وضوح گفتار

نویسندگان

سکینه چراغی

MS, Department of speech therapy, University of Social Welfare and Rehabilitation, Tehran, Iran

اکبر دارویی

PhD, Associate professor, Department of Speech therapy ,University of Social Welfare And Rehabilitation, Tehran, Iran

فرهاد ترابی نژاد

Scientific staff, Department of Speech therapy, School of Rehabilitation, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

بهروز دولتشاهی

Associate professor, Department of Psychology, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

غلامعلی شهیدی

MD, assistant professor of Neurologist, Department of Neurology, School of Medicine, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran