ویژگی های بیومکانیکی غضروف مفصلی تیبیا در مدل تجربی استئوآرتریت خرگوش

مقدمه: لیگامنت متقاطع قدامی (ACL یا Anterior cruciate ligament) یکی از مهم ترین عوامل ثبات و کنترل حرکت در مفصل زانو می باشد که آسیب آن عوارض جدی حرکتی برای فرد به دنبال دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر قطع کامل این لیگامنت در زانوی خرگوش بر خواص بافت شناسی و بیومکانیکی غضروف مفصل مبتلا انجام شد.مواد و روش ها: ۱۰ سر خرگوش نر بالغ سفید از نژاد Dutch در دو گروه تقسیم شدند. در گروه جراحی، لیگامنت متقاطع قدامی زانوی چپ حیوان با جراحی قطع شد. اطلاعات بافت شناسی، ویژگی های بیومکانیکی و ضخامت غضروف فمور و تیبیای زانوی چپ پس از ۶۲ روز از انجام جراحی ثبت شد. در گروه سالم، حیوان در این مدت تحت هیچ گونه مداخله ای قرار نگرفت. مشخصات بیومکانیکی پلاتوی داخلی تیبیا و کندیل داخلی فمور چپ در تست تنش- استراحت (Stress-relaxation) دو فازه (Biphasic) بررسی گردید. با استفاده از داده های استخراج شده، حداکثر نیرو، ضریب الاستیک، نیروی تعادلی و ضریب تعادلی محاسبه گردیدند. مقایسه داده ها با آزمون Man-Withney U صورت گرفت. برای جلوگیری از خطای ناشی از انجام تست بیومکانیکی، مطالعه بافت شناسی در پلاتوی خارجی تیبیا و کندیل خارجی فمور انجام شد.یافته ها: در گروه جراحی، غضروف مفصلی فمور و تیبیای چپ هر دو تخریب شدند؛ در حالی که تنها ضخامت غضروف فمور کاهش معنی داری نسبت به گروه سالم نشان داد (۰/۰۰۹ = P). کلیه پارامترهای بیومکانیکی فمور در گروه جراحی نسبت به گروه سالم کاهش نشان دادند (۰/۰۵ > P). تنها استثنا در این زمینه ضریب تعادلی (Aggregate modulus) بود که مقدار آن در دو گروه به طور تقریبی یکسان بود. مشخصات بیومکانیکی غضروف تیبیا تفاوت خاصی در دو گروه نشان نداد.نتیجه گیری: در ۹ هفته اول پس از قطع کامل لیگامنت متقاطع قدامی، در حالی که شدت تغییرات ساختاری در غضروف مفصلی فمور تا حدودی کمتر از تیبیا است، تغییرات عملکردی اغلب در غضروف فمور مشاهده شد. اما غضروف تیبیا با وجود تخریب قابل ملاحظه، همچنان خواص بیومکانیکی خود را حفظ نمود. تغییرات گزارش شده در این مقاله می تواند مدرک مضاعفی باشد دال بر اینکه این مدل حیوانی، تغییرات خاص ناشی از استئوآرتریت را به خوبی نشان می دهد.کلید واژه ها: قطع لیگامنت متقاطع قدامی، غضروف مفصلی، بیومکانیک، استئوآرتریت ثانویه، خرگوش