اثر استفاده از انواع کولتیواتور بر میزان عملکرد و کیفیت چغندرقند

استفاده از کولتیواتور در مزارع چغندرقند به عنوان ماشین داشت چندمنظوره، بر عملکرد محصول بسیار موثر است.  اما به دلیل هزینه­هایی که در بر دارد و وجود انواع مختلف کولتیواتور، تعیین تعداد دفعات به کارگیری کولتیواتور در دوره رشد چغندرقند و مناسب­ترین نوع آن، بسیار مهم است.  تحقیقی با هشت تیمار و سه تکرار در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در استان فارس اجرا شد.  تیمارهای تحقیق عبارت بودند از: ۱) دو مرتبه استفاده از کولتیواتور غلتان، ۲) سه مرتبه استفاده ازکولتیواتور غلتان، ۳) دو مرتبه استفاده از کولتیواتور هلالی (ثابت)، ۴) سه مرتبه استفاده از کولتیواتور هلالی (ثابت)، ۵) دو مرتبه استفاده از فاروئر (به عنوان کولتیواتور)، ۶) سه مرتبه استفاده از فاروئر (به عنوان کولتیواتور)، ۷) دو مرتبه وجین دستی (شاهد) و ۸) سه مرتبه وجین دستی که همه این ۸ تیمار در طول دوره رشد چغندرقند اجرا شد.  فاکتورهای عملکرد ریشه چغندرقند، میزان علف هرز باقیمانده در مزرعه، عیار قند، خلوص شربت خام، درصد شکر استحصالی، میزان قند موجود در ملاس، نیتروژن مضر، پتاسیم، و سدیم موجود در ریشه چغندرقند به عنوان معیار مقایسه بین تیمارهای این تحقیق در نظر گرفته شدند.  نتایج تحقیق نشان داد که از نظر عملکرد ریشه چغندرقند و عیار قند هیچگونه اختلاف معنی­داری بین تیمارها وجود ندارد.  از نظر میزان علف هرز باقیمانده در مزرعه، اختلاف بین تیمارها در سطح ۱ درصد معنی­دار بوده و تیمار سه بار وجین دستی دارای کمترین مقدار علف هرز (۶/۲۷۵ کیلوگرم در هکتار) و تیمار دوبار استفاده از فاروئر دارای بیشترین مقدار علف هرز (۲/۷۰۶ کیلوگرم در هکتار) بود.  از بین فاکتورهای درصد شکر استحصالی، خلوص شربت خام، قند موجود در ملاس، نیتروژن مضر، سدیم، و پتاسیم مانده در ریشه چغندرقند، اختلاف تیمارها از نظر درصد شکر استحصالی، نیتروژن مضر، و مقدار سدیم موجود در ریشه در سطح  ۵ درصد معنی­دار بود و در بقیه فاکتورها، اختلاف معنی­داری بین تیمارها وجود نداشت.  از نظر اقتصادی نیز تیمار سه بار استفاده از کولتیواتور غلتان، بیشترین درآمد خالص اقتصادی (۹۸۶۵۸۷ ریال بر هکتار) و نرخ سودآوری (۶/۲۹۸۹ درصد) را دارد و اقتصادی­ترین تیمارهاست.