ارتباط ویژگی های شخصیتی و انگیزش درونی با خودکارآمدی اعضاء هیات علمی جهاد دانشگاهی

هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه بین پنج عامل شخصیت و انگیزش درونی با خودکارآمدی و همچنین امکان پیش بینی خودکارآمدی بر اساس دو متغیر فوق بود. پژوهش به روش توصیفی و با طرح همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه اعضاء هیات علمی جهاد داشگاهی(حدود ۶۰۰ نفر) بوده و نمونه آماری آن بر اساس فرمول کوکران و با ضریب اطمینان ۹۵% برابر با ۲۳۴ نفر برآورد شد. فرم ها بین تمام اعضاء و به طرق گوناگون توزیع گردید و نهایتا ۲۴۵ نفر در تحقیق مشارکت کردند، که ۳۲.۱ درصد را خانم ها و ۶۷.۹ درصد را آقایان تشکیل دادند. برای گردآوری داده ها از سه ابزار پنج عامل بزرگ شخصیت(فرم کوتاه)، سیاهه رجحان شغلی آمابایل و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. یافته ها نشان داد ابعاد شخصیت و انگیزش درونی، بطور کلی با خودکارآمدی رابطه داشتند. رابطه بین روان رنجورخویی با خودکارآمدی منفی و معنی دار و رابطه سایر ویژگی های شخصیتی (برون گرایی، انعطاف پذیری، سازگاری و مسئولیت پذیری) و انگیزش درونی با آن مثبت و معنی دار بود. رگرسیون چندگانه به روش همزمان نشانگر همبستگی نسبتا قوی بین متغیرهای مستقل و متغیر وابسته تحقیق بود. و همچنین مشخص شد که ۵۱.۸ درصد از خودکارآمدی را این متغیرها تبیین می کنند. یافته های مطالعه حاضر رابطه بین شخصیت و انگیزش درونی با خودکارآمدی و امکان پیش بینی خودکارآمدی بر اساس این دو متغیر را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیت ، انگیزش درونی ، خودکارآمدی ، شایستگی ، جهاددانشگاهی