بررسی تاثیر و بهینه یابی کمیت فسفات آمونیوم، سولفات پتاسیم و مخمر ساکارومایسز سرویزیه در تولید اسید استیک در فرمانتور ناپیوسته با استفاده از روش سطح پاسخ

تولید سرکه شامل دو مرحله تخمیر الکلی و اکسیداسیون استیکی می باشد. یکی از بارزترین عوامل موثر در افزایش راندمان تولید اسید استیک، مواد مغذی موجود در سوبسترا جهت فعالیت بیشتر میکروارگانیسم است. در این پژوهش اثر افزودن فسفات آمونیوم (۷۵/۰- صفر گرم)، سولفات پتاسیم (۷۵/۰- صفر گرم) و مخمر ساکارومایسز سرویزیه (۵/۱- صفر گرم) با هدف افزایش راندمان تولید اسید استیک توسط استوباکتر مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها با استفاده از روش سطح پاسخ و طرح مرکب مرکزی با چهار نقطه مرکزی ایجاد و پس از سپری شدن مراحل تولید، از نظر اسیدیته اولیه، اسیدیته نهایی، فعالیت، الکل باقی مانده و اندیس اکسیداسیون ارزیابی شدند. شرایط بهینه متغیرهای مستقل مشخص گردید و نتایج حاصل از ارزیابی ویژگی های کیفی محصول منتخب (مواد جامد نامحلول، قند احیاء، فنول کل، اسید آسکوربیک، دی اکسید گوگرد و فلزات سنگین) با نمونه شاهد مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت مخمر و فسفات آمونیوم باعث افزایش اسیدیته اولیه و نهایی، فعالیت و اندیس اکسیداسیون و کاهش میزان الکل باقی مانده در محصول می شود. اثر افزایش غلظت سولفات پتاسیم خصوصا در سطح بالای مورد بررسی بر اسیدیته اولیه و نهایی، فعالیت و اندیس اکسیداسیون کاهنده ارزیابی گردید. سطوح بهینه متغیرهای مورد بررسی شامل ۵/۱ گرم مخمر ساکارومایسز سرویزیه، ۷۵/۰ گرم فسفات آمونیوم و ۳۸/۰ گرم سولفات پتاسیم در نظر گرفته شد. نمونه بهینه تولیدی از نظر اسیدیته اولیه و نهایی، فعالیت، میزان الکل باقی مانده و اندیس اکسیداسیون تفاوت معنی داری (۰۵/۰p>) با نمونه دارای فعال کننده صنعتی (آستازوم) نشان نداد. در حالیکه این نمونه دارای محتوی فنول کل بیشتر (mg/L ۵/۶) و میزان دی اکسید گوگرد (mg/kg ۲۵/۶)، سرب (mg/kg ۰۰۷۵/۰)، روی (mg/kg ۴۵/۰) و مس (mg/kg ۲۲۵/۰) کمتری نسبت به نمونه شاهد بود (۰۵/۰p<).

کلیدواژه ها:

اسید استیک ، استوباکتر ، ساکارومایسز سرویزیه ، روش سطح پاسخ