نیازسنجی آموزشی کشاورزان چغندرکار استان کرمانشاه با استفاده از مدل بوریچ و تحلیل کوادرانت

مطالعه ی حاضر به بررسی نیازهای آموزشی کشاورزان چغندرکار استان با استفاده از مدل بوریچ و تحلیل کوادرانت پرداخته است. جامعه آماری پژوهش را کشاورزان چغندکار و کارشناسان مراکز جهاد کشاورزی استان تشکیل دادند. نمونه گیری از کشاورزان و کارشناسان به ترتیب با استفاده از نمونه گیری در دسترس وخوشه ای به شیوه انتساب متناسب انجام پذیرفت. با بهره گیری از جدول بارتلت و همکاران، ۲۵۴ نفر از کشاورزان چغندرکار و۱۷۶ نفر ازکارشناسان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داد ه ها، پرسشنامه ای مبتنی بر مدل بوریچ بود. نتایج نشان داد بر اساس مدل بوریچ از نگاه چغندرکاران دو موضوع شناسایی، تشخیص و کنترل بیماری های رایزوتونیا و رایزومانیا به عنوان نیاز آموزشی شناخته می-شوند. باتوجه به تحلیل کوادرانت، از دیدگاه کشاورزان چغندکار و کارشناسان پهنه تمامی ۲۹ موضوع آموزشی، به عنوان نیاز آموزشی شناخته شدند. تطبیق و مقایسه نتایج حاصل از دو مدل نشان داد دو نیاز آموزشی شامل شناسایی، تشخیص وکنترل بیماری های رایزوتونیا و رایزومانیا در ربع یک مدل کوادرانت بر دو اولویت اول در مدل نیازسنجی بوریچ از دید کشاورزان منطبق بود. با توجه به ناهمسانی نسبی نتایج حاصل از دو مدل، می توان نتیجه گرفت بین کارشناسان پهنه و کشاورزان در مورد اولویت های آموزشی اختلاف نظر مشهود وجود دارد.

کلیدواژه ها:

نیاز آموزشی ، چغندرکاران ، کرمانشاه ، بوریچ ، کوادرانت