مقایسه اثرات بیکربنات سدیم، بافرین و بافرین پلاس چیتیکا بر مصرف خوراک، تولید و ترکیب شیرو میزان گوارش پذیری مواد مغذی جیره در گاوهای هلشتاین

برای تولید شیر بیشتر شیر نیاز به استفاده از درصد بیشتری از کنسانتره در جیره غذایی می باشد اما استفاده از درصد بالاتر از کنسانتره در جیره برای محیط شکمبه می تواند مضر واقع شود و بهره وری دام را با چالش مواجه کند. به همین منظور محققین جهت جلوگیری از این اثرات نامطلوب و ایجاد اسیدوز تحت حاد در شکمبه از افزودنی های مختلفی استفاده می کنند که در این میان بافر ها نقش پررنگ تری دارند. به منظور بررسی اثرات بافرهای مختلف در تغذیه گاوهای شیری، تعداد ۲۴ قطعه گاو شیری نژاد هلشتاین چند بار زایش با میانگین روزهای شیردهی ۵±۲۰۸، میانگین وزن بدن ۱۸±۶۲۵ و میانگین تولید شیر ۲±۱۹ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار و ۴ تکرار در یک دوره ۴۵ روزه با ۱۵ روز عادت پذیری با جیره های آزمایشی شامل ۱ – جیره شاهد (فاقد بافر) ۲- یک درصد ماده خشک جیره بافر بیکربنات سدیم (جوش شیرین) ۳- یک درصد ماده خشک جیره بافرین چیتیکا ۴- یک درصد ماده خشک جیره بافرین پلاس چیتیکا تغذیه شدند. نتایج نشان داد که استفاده از بافر اثرات معنی داری بر چربی شیر، و قابلیت هضم پروتئین، چربی و دیواره سلولی دارد

کلیدواژه ها:

کنسانتره ، بافر ، بیکربنات سدیم ، چربی شیر ، قابلیت هضم ، بافرین پلاس چیتیکا ، گاو هلشتاین