تحلیل و بررسی مبانی نظریه ارتباط گرایی در عصر دیجیتال و تاثیر آن بر آموزش و یادگیری

هدف این مقاله بررسی و تحلیل نظریه یادگیری ارتباط گرایی است که در چند سال اخیر مورد اقبال پژوهشگران قرار گرفته است. نظریه ها اساس هر رشته و علمی را شکل می دهند و با ارائه دیدگاه منسجم ومنظم از پدیده ها ،امکان توصیف وتبیین و پیش بینی آن ها را فراهم می آورند. ولی هنوز این نظریه ها به طور کلی نتوانسته اند اسرار پدیده یادگیری را به طور کامل آشکار کنند .عصر جدید پارادایم های یادگیری، رویکردها ونظریه های آموزشی جدیدی را به وجود آورده و موجب ظهور و ارائه نظریه های یادگیری جدیدتری شده است.یکی از این نظریه ها ارتباط گرایی است. از نظر ارتباط گرایی ، یادگیری عبارت است از فرآیند خلق ارتباطات جدید ؛به عبارت دیگر، یادگیری فرآیند شکل دهی و شکل گیری شبکه هاست. در حال حاضر این نظریه ، نظریه های یادگیری رفتار گرایی، شناخت گرایی، ساختن گرایی را به چالش کشیده است . بنابراین با توجه به رشد و گسترش این نظریه که بر حوزه های یادگیری در عصر فناوری و دیجیتال تاکید دارد، این نظریه می تواند به عنوان همکار جدید نظریه های یادگیری نه جایگزین آنها، رهنمودها و کاربردهای زیادی، برای یادگیری الکترونیکی به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نظریه های یادگیری ، نظریه ارتباط گرایی ، دانش ، یادگیری