ارزیابی اثر سولفات پتاسیم بر غلظت کلروفیل و شاخص تحمل به تنش خشکی ژنوتیپ ماش در خوزستان

به منظور ارزیابی اثر سولفات پتاسیم بر غلظت کلروفیل و شاخص تحمل به تنش خشکی ژنوتیپ های ماش در منطقه شمال خوزستان، این پژوهش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ در مرکز تحقیقات کشاورزی جنوب غرب کشور(صفی-آباد) اجرا شد. کرت اصلی شامل آبیاری پس از ۱۲۰، ۱۸۰ و۲۴۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر (با علامت به ترتیب I۱۲۰، I۱۸۰ و I۲۴۰) و مقادیر کود پتاسیم(صفر، ۵/۳۷ و ۷۵ کیلوگرم K۲O در هکتار از منبع سولفات پتاسیم با علامت به ترتیب F۰، F۱ و F۲) و ژنوتیپ های(پرتو، هندی و لاین های VC۶۱۷۳،Cn۹۵وKPS۱) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه در تیمارهایI۱۸۰ و I۲۴۰ نسبت به تیمار شاهد (I۱۲۰) به ترتیب ۸/۲۱ و ۴/۳۰ درصد کاهش یافت. بیشترین و کمترین شاخص تحمل به تنش آب به ترتیب به توده هندی (۸۳/۰) و لاینKPS۱ (۴۷/۰) اختصاص یافت. کاربرد پتاسیم به میزان ۷۵ کیلوگرم در هکتار در تیمارI۲۴۰، باعث افزایش تحمل به تنش خشکی همه ژنوتیپ ها به جز لاینKPS۱ شد. تغییرات غلظت کلروفیل تحت تاثیر رژیم آبیاری، رژیم آبیاری و ژنوتیپ، رژیم آبیاری و کود و همچنین برهمکنش سه گانه در سطح۱% و مصرف کود و ژنوتیپ در سطح ۵% معنی دار بود. نتایج کلی نشان داد که توده هندی به دلیل تحمل بالا به تنش خشکی و لاین VC۶۱۷۳ به دلیل تحمل به تنش-خشکی، ایستاده بودن ساقه و تمرکز در رسیدگی برتر از سایر ارقام است.

کلیدواژه ها:

Mung bean ، Potassium ، stress tolerance index ، sensitivity to stress ، performance