ارزیابی کشت مخلوط آفتابگردان (Helianthus annuus L.) و ذرت (Zea mays L.) به روش جایگزینی در منطقه خوی

یه منظور بررسی کشت مخلوط آفتابگردان و ذرت به روش جایگزینی، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با ۱۲ تیمار و ۳ تکرار در سال زراعی ۱۳۹۲ در خوی اجرا گردید. تیمارها شامل ۸ نوع کشت مخلوط جایگزینی با نسبت های ۱:۲و ۱:۳ آفتابگردان و ذرت (آفتابگردان و ذرت با تراکم های ۶/۶ و ۳/۸ بوته در متر مربع) همراه با ۲ تیمار کشت خالص آفتابگردان (۶/۶ و ۳/۸ بوته در متر مربع) و ۲ تیمار کشت خالص ذرت ( ۶/۶ و ۳/۸ بوته در متر مربع) در نظر گرفته شدند. نتایج نشان دادند که اثر کشت مخلوط روی ارتفاع بوته آفتابگردان، قطر طبق، تعداد دانه در طبق و عملکرد دانه در بوته معنی دار بود و بالاترین عملکرد دانه در بوته به تیمار کشت مخلوط تعلق داشت. اثر کشت مخلوط روی تعداد دانه در ردیف ذرت، وزن صد دانه و عملکرد دانه در بوته معنی دار بود و بالاترین عملکرد دانه در بوته به تیمار کشت خالص تعلق داشت. بالاترین نسبت برابری زمین (LER) (۱۶/۱) از تیمار ۶۶% آفتابگردان با تراکم ۶/۶ بوته در متر مربع + ۳۴% ذرت با تراکم ۶/۶ بوته در متر مربع به دست آمد. این دو محصول با کارایی بیشتری از منابع محیطی استفاده کردند و بنابراین این تیمار، به عنوان بهترین الگوی کشت مخلوط به این منطقه قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

Density ، Intercropping ، yield and LER