چالش های اندازه گیری قراردادهای بیمه طبق استاندارد بین المللی گزارشگری مالی شماره۱۷ در ایران

هدف: با توجه به اهمیت شرکت­های بیمه در صنعت خدمات مالی در ساختار کل اقتصاد، بکارگیری موثر استاندارد بین­المللی گزارشگری مالی شماره۱۷ امری ضروری است. اثر استاندارد جدید بر صورتهای مالی و شاخص­های عملکرد کلیدی شرکت­های بیمه بااهمیت خواهد بود و لذا این پژوهش با هدف شناسایی چالش­هایی که شرکت­های بیمه در بکارگیری مدل­های اندازه­گیری در استاندارد جدید با آن روبرو خواهند شد، در ایران انجام شده است. روش: در این پژوهش از روش تحلیل محتوای کیفی از طریق گروه کانونی شامل افراد با تجربه مربوطه در صنعت بیمه و دارای دانش قبلی از استاندارد بین­المللی گزارشگری مالی (ابگم) شماره۱۷ استفاده شده است. یافته­ها: در این پژوهش چالش­های بکارگیری مدل­های اندازه­گیری ابگم شماره۱۷ در گروه­بندی­هایی شامل اهداف و دامنه بکارگیری، واحد حساب و سطح تجمیع و تفکیک قراردادها، آزمون قرارداد زیان بار، تفکیک اجزای قرارداد بیمه، رویکرد حق الزحمه متغیر، رویکرد تخصیص حق بیمه و رویکرد سازه بلوکی شناسایی و تحت زیرگروه­هایی ارائه شده­اند. نتیجه­ گیری و دانش افزایی: نتایج پژوهش حاضر نشان می­دهد که مدل­های اندازه­گیری در ابگم شماره۱۷ بسیار بر قضاوت، تکنیک­های مدلسازی اکچوئری و همچنین کیفیت اطلاعات پایه بستگی دارند و اجرایی نمودن ابگم شماره۱۷ در شرکت­های بیمه با چالش­های متعددی روبرو است که طی پژوهش حاضر شناسایی و طبقه بندی شدند تا به خوبی درک و فهمیده شوند. یافته­های این پژوهش ضمن دانش افزایی در حوزه صنعت بیمه، بینشی را برای مرجع ناظر بر شرکت­های بیمه، مرجع استانداردگذار حسابداری و سازمان بورس و اوراق بهادار فراهم می­کند تا بتوانند با درنظر گرفتن چالش­های پیش رو، در مسیر تحقق هدف بکارگیری ابگم ۱۷ گام­های موثرتری بردارند.

کلیدواژه ها:

استاندارد بین المللی گزارشگری مالی شماره۱۷ ، قرارداد بیمه ، مدل اندازه گیری ، رویکرد سازه بلوکی ، رویکرد تخصیص حق بیمه ، رویکرد حق الزحمه متغیر