زیر ساخت پایدار با استفاده از ردپای کربن

امروزه در سطح بین المللی ، تغییرات آب و هوایی و گرم شدن کره زمین ، که عمدتا توسط انتشار گازهای گلخانه ای ایجاد می شوند، و از فعالیت های صنعتی و سایر فعالیت های انسانی نشات گرفته ، و هم چنین اثرات مخرب بر اقتصاد و سلامت دارند، به عنوان یکی از موضوعات مطرح به حساب می آیند. حال آنکه در جامعه ما محیط ساخته شده، عمدتا به دلیل این که محل تقاطع سه ساتع کننده اصلی کربن یعنی : انرژی ، حمل و نقل و ساختمانها است ، بخش غالب مسئول کل ردپای کربن است . همچنین ، صنعت ساخت و ساز، ۴۰ درصد از منابع انرژی جهان را مصرف می کند. از طرفی هم تولید ۳۶ درصد از دی اکسید کربن جهان وابسته به فعالیت های عمرانی است . در این راستا این پژوهش با رویکرد توصیفی _تحلیلی به بررسی ضرورت پرداختن به ردپای کربن در ایران، جهت رسیدن به زیرساخت پایدار پرداخته است . در نتیجه ، این تحقیق ، اهمیت پرداختن به زیرساخت پایدار از طریق ردپای کربن در کشور را از چند جهت ضروری شمرده است : ابتدا با توجه به این که کشور ایران از لحاظ انتشار کربن دی اکسید رتبه ششم را در دنیا داراست ، و سپس این که ایران به عنوان یک کشور در حال توسعه نیاز به افزایش ساخت و ساز و هم چنین گسترش زیرساخت ها را دارد و آلودگی زیست محیطی در بلند مدت اجتناب ناپذیر خواهد بود. و در نهایت اینکه مفهوم توسعه پایدار مسئله مهمی در صنعت ساختمان است که عمدتا به دلیل نقش آن در تامین زیرساخت ها مهم می شود. گسترده و در دسترس بودن زیرساخت ها بر رشد اقتصادی تاثیر می گذارد و رقابت پذیری کشور را افزایش می -دهد. مدل سازی ردپای کربن یکی از روشهایی است که به تحقق توسعه زیرساخت های پایدار کمک می کند. در صنعت ساخت و ساز، ردپای کربن اطلاعاتی را در مورد انتشار کل دی اکسید کربن در هر مرحله از فعالیت های زنجیره تامین یک پروژه ساختمانی ارائه می -دهد، و از این طریق ردپای کربن را می توان یکی از تاثیرات عمده زیست محیطی دانست که می تواند در فرآیند برنامه ریزی سیستم های زیربنای شهری مورد استفاده قرار گرفته و کمکی در جهت پایداری زیست محیطی زیرساخت ها باشد.

کلیدواژه ها:

زیرساخت پایدار ، ردپای کربن ، توسعه پایدار ، گرمایش جهانی .