بررسی نورو رنگ در نگارگری ایران با رویکرد فرمالیستی

در پژوهش حاضر نگارگری ایرانی اسلامی به منزله متن در نظر گرفته شده است که در آنها به ماهیت رنگ و تجلی نورپرداخته شده است در این بین نگاهی به طبیعت در نگارگری اسلامی و درختان سرو در ارتباط با فرم پرداخته شده است . می توان گفت به موازات تجریدگرایی نقاشی ایران تمایلی به بازنمایی دیده می شود.و به نظر می رسد این گرایش ابتدا در نگارگری مکتب هرات در آثاربهزاد به چشم می خورد و در آثار هنرمندان اواخر سده نهم و دهم هجری نمود پیدا می کند. وهنرمندان نگارگری مکتب دوم تبریز نیز سبک او را ادامه می دهند، نگاهشان را به طبیعت ، انسان و محیط زندگی اش معطوف می دارند. در این مکتب نقاشی با معماری و ادبیات فارسی به هم می پیوندند. و نقاش نیزاز موضوعات ادبی وام می گیرد، نگارگر بیشترین استفاده و کاربرد را از طبیعت خصوصا باغ الهام می گیرد. در این بین باغهای ایرانی در آثار ایرانی شکل می گیرد. هدف اصلی این پژوهش بررسی نور و رنگ در نگارگری و بررسی فضای طبیعت و نگاره های درخت در نگارگری ایرانی است .در پاسخ به این سوالات ۱- ماهیت و نقش رنگها در نگارگری چه نمودی دارد؟ ۲-درختان که نمودی از طبیعت هستند چه معناهایی را به همراه دارند ؟ روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است و گردآوری اطلاعات به روش مطالعات کتابخانه ای است . نتایج تحقیق بیانگر آن است که در آثارنگارگری تجلی نور و رنگ در راستای افکار و عقاید حکما جنبه جسمیت را مطرح نمی کنند و از نظر ماهیتی و معنوی هر کدام معانی خاصی که مادی نیست را به همراه دارند. نگارگر ایرانی به نمادهای طبیعت از جمله آب و سرو نیز پرداخته است .هدف از این تحقیق تحلیل فضاهای نگارگری در قالب نور و رنگ و فرم (آب و سرو) می باشد.

کلیدواژه ها:

نور و رنگ ، نگارگری ، فضای طبیعت ، درخت سرو ، نماد