تاثیر دستورالعمل های مختلف کانون توجه بر یادگیری مهارت پرتاب از بالای شانه در دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی دستورالعمل­ های مختلف کانون توجه­ درونی و توجه­ بیرونی دور و نزدیک بر یادگیری مهارت پرتاب از بالای شانه در دانش­ آموزان کم­ توان ذهنی آموزش­ پذیر بود. روش: در این پژوهش نیمه­ تجربی، ۱۲ پسر و ۶ دختر با میانگین سنی (۸/۰±۰/۱۳ سال) کم­ توان ذهنی بر اساس ضریب هوشی ۵۰ تا ۷۵ به­ صورت تصادفی انتخاب و بر اساس امتیازهای به­ دست آمده در  پیش­ آزمون در سه گروه توجه درونی، توجه بیرونی نزدیک و توجه بیرونی دور  به­ طور همسان قرار گرفتند. شرکت­ کنندگان در مرحله اکتساب به شیوه تمرینی مشخص هر گروه در ۴ بلوک ۸ کوششی با دست برتر پرتاب­ ها را انجام دادند. بین بلوک­ های تمرینی ۵ دقیقه استراحت وجود داشت. هر سه گروه از فاصله ۲ متری مراحل تمرین و یادداری را انجام دادند. بعد از آخرین جلسه تمرین، ۱۰ پرتاب به عنوان پس­ آزمون انجام شد و آزمون یادداری و انتقال، ۲۴ ساعت بعد با ۱۰ پرتاب انجام شد. آزمون انتقال برای هر سه گروه از فاصله ۳ متری انجام گرفت. یافته­ ها: نتایج نشان داد هر سه گروه تمرینی از پیش­ آزمون تا انتقال پیشرفت داشتند و در مرحله پس­ آزمون، اکتساب و یادداری تفاوت معنی­داری نشان دادند (۵ ۰/۰ ≥P).  گروه توجه بیرونی دور به به­ طور معناداری عملکرد بهتری نسبت به دیگر گروه­ های آزمایشی داشت و سپس به ترتیب گروه توجه بیرونی نزدیک و درونی بهتر عمل کردند. نتیجه­ گیری: یراساس یافته­ های پژوهش، گروه توجه بیرونی قادر به یادگیری پایدارتری بودند که تاییدی بر فرضیه عمل محدوده شده ولف و همکاران (۲۰۰۱) در کودکان کم­ توان ذهنی است.

کلیدواژه ها:

internal attention ، near external attention ، far external attention ، over hand throw ، mental subtlety