تاثیر برخی از قارچ کش ها روی عامل بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه ی کلزا (Sclerotinia sclerotiorum) در استان مازندران
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 183
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ARPP-7-3_008
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
چکیده مقاله:
چکیده پوسیدگی ساقه، ناشی از قارچ sclerotiorumSclerotinia، یکی از بیماریهای مهم کلزا میباشد و قارچ کش ها جهت کنترل آن، به کار گرفته می شوند. در ایران اغلب از کاربندازیم و تبوکونازول جهت مبارزه ی شیمیایی با این بیماری استفاده میشود. به منظور معرفی سایر قارچ کش های موثر بر بیماری، اثر هفت قارچ کش روی بیمارگر، در شرایط آزمایشگاهی بررسی شده و شش قارچ کش برتر در مزرعه به کار گرفته شد. در شرایط آزمایشگاهی، غلظت های مختلف قارچ کشهای مورد استفاده بهجز کلروتالونیل (داکونیل)، با داشتن اختلاف معنی دار (P<۰.۰۱) نسبت به شاهد (بدون قارچ کش)، سبب بازداری از رشد شعاعی بیمارگر روی محیط کشت سیب زمینی دکستروز آگار گردیدند. غلظت موثر ۵۰درصد (EC۵۰) و حداقل غلظت بازدارندگی۱ (MIC) سایر قارچ کشهای بکار گرفته شده شامل ایپرودیون+ کاربندازیم (رورال تی اس)، پروپیکونازول (تیلت)، تیوفانات متیل (توپسین ام)، تریفلوکسیاستروبین+ تبوکونازول (ناتیوو)، تبوکونازول (فولیکور) و اسپیروکسامین+ تبوکونازول+ تریادیمنول (فالکن) محاسبه شد که مقادیر EC۵۰ این قارچ کش ها به ترتیب برابر ۱۰/۰، ۱۱/۰، ۱۲/۰، ۲۲/۰، ۳۶/۰ و ۶۰/۰ PPM و مقادیر MIC نیز به ترتیب برابر ۱، ۵، ۱، ۱۰، ۱۰ و ۱۰ PPM بودند. در شرایط مزرعه، همه قارچ کش ها با داشتن اختلاف معنی دار (P<۰.۰۱) نسبت به شاهد، سبب کاهش میزان آلودگی به بیماری و افزایش عملکرد محصول حدود ۳۰۰ الی ۷۰۰ کیلوگرم در هکتار شدند. ناتیوو موثرترین قارچ کش بوده و بقیه قارچ کش ها در رتبه های بعدی قرار گرفتند. در تیمار ناتیوو، دورهی حفاظت از گیاه نیز طولانی تر بوده و بروز علایم بیماری بعد از سمپاشی، دیرتر از سایر تیمارها مشاهده شد. بنابراین قارچ کش های فوق الذکر می توانند در تناوب با قارچ کش های رایج مورد استفاده قرار گیرند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضاپور مهدی علمدارلو
دانشجوی دکتری تخصصی گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
محمد سالاری
دانشیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
محمدعلی آقاجانی
دانشیار پژوهش، بخش تحقیقات گیاهپزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان، گرگان، ایران.
ناصر پنجه که
دانشیار گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران.
سیدکاظم صباغ
دانشیار گروه زیست شناسی، مجتمع علوم، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :