تاثیر روش مداخله مبتنی بر روان شناسی مثبت گرا بر خودبخشایشگری و تاب آوری مادران کودکان دارای ناتوانی یادگیری

هدف: پژوهش حاضر با هدف تاثیر مداخله روان شناسی مثبت گرا بر خودبخشایشگری و تاب آوری مادران کودکان دارای ناتوانی یادگیری سبزوار انجام شد. روش: روش این پژوهش، نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان ۶ تا ۱۲ ساله دارای اختلال یادگیری در سبزوار در سال ۱۳۹۵-۱۳۹۶بود که  ۳۴ نفر بر حسب شرایط ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش (۱۷ نفر)  و کنترل  (۱۷ نفر) جای دهی شدند.  پس از انجام پیش آزمون ، به کمک پرسشنامه های مقیاس خودبخشایشگری ول، دی شی و واکینی (۲۰۰۸) و تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، به گروه آزمایشی طی هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای روان شناسی مثبت گرا آموزش داده شد. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و داده های به دست آمده با آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار SPSS ویراست ۲۳ تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که مداخله روان شناسی مثبت گرا بر خود بخشایشگری و تاب آوری مادران کودکان دارای ناتوانی یادگیری سبزوار تاثیر مثبت و معنا­داری داشته است (۰۰۱/۰P≤). نتیجه­گیری: مداخله روان شناسی مثبت گرا یک برنامه آموزشی موثر برای کمک به مادران کودکان دارای اختلال یادگیری است.

کلیدواژه ها:

Positive psychology ، self-forgiveness ، resilience ، learning disability. ، روان شناسی مثبت گرا ، خودبخشایشگری ، تاب ­آوری ، ناتوانی یادگیری