آیا اختلال نقص توجه/بیش ­فعالی، دارای سه نمود است؟ SCT: زیرگروه دیگری از اختلال نقص توجه/بیش ­فعالی

اختلال نقص توجه/بیش فعالی در حال حاضر، بعنوان یک اختلال عصب تحولی درنظر گرفته می شود. این اختلال، با سطوح شدید و نامناسب با سن بی توجهی و بیش فعالی/ تکانشگری مشخص می شود که حداقل دو زمینه زندگی برای بیش از ۶ ماه وجود دارند. تا به امروز، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) تشخیصی را که در حال حاضر اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) نامیده می شود، مبتنی بر نمود فنوتیپی علائم بی توجهی و بیش فعالی/تکانشگری به زیرگروه هایی تقسیم نموده است، به نحوی که جدیدترین ویراست یعنی DSM-۵ از نمودهای بی توجه (ADHD-I)، بیش فعال/تکانشگر (ADHD-H) و ترکیبی (ADHD-C) نام می برد. به نظر می رسد که این مقوله ها، به درستی، اکثریت کودکان با تشخیص ADHDH را فنوتیپ می کنند. با این حال، کودکانی وجود دارند که عمدتا مشکلات توجهی را نشان می دهند، اما از نظر کیفی با افراد مبتلا به ADHD-I متفاوتند. در حالیکه این کودکان ممکن است چند نشانه بی توجهی ADHD را نشان دهند، آنها را می توان به بهترین شکل بواسطه خیالپردازی افراطی شان، گیجی،خواب آلودگی و تفکر یا رفتار کند مشخص نمود. اصطلاح بی نظمی شناختی (SCT) برای توصیف این دسته از کودکان ابداع شد. هرچند، اقدامات اولیه در تعریف فنوتیپ SCT حاکی از آن است که کودکان حائز SCT ، شامل زیرمجموعه کودکان با ADHD-I هستند که میزان (نرخ) بالایی از بی توجهی، اما علائم کمی از بیش فعالی- تکانشگری را نشان می دهند، اما پژوهش ها بطور متقاعدکننده از این فرض حمایت نکرده و مورد تائید قرار نداده اند بلکه، پژوهش به تمرکز بر SCT بعنوان دسته ای از علائم متمایز از حوزه نشانه های ADHD تغییر یافته است.

کلیدواژه ها:

ADHD ، Sluggish Cognitive Tempo (SCT) ، ADHD-I