بررسی تاثیرگذاری رشد تاب آوری بر میزان پرخاشگری(مطالعه موردی دانش آموزان ابتدایی زهک)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رشد تاب آوری بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی است که به صورت توصیفی با بهره مندی از مقالات ومنابع مرتبط با موضوع درخرداد ۱۳۰۱ انجام گرفت در این پژوهش ازپرسشنامه محقق ساخته ی سه سوالی چهار گزینه ای با ضریب آلفای کرونباخ ۶۷۸/ و ۶۱۲ دانش آموز به شیوه تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. تاب آوری به عنوان یک فرآیند پویای مقابله موفق با شرایط ناگوار موردمطالعه قرار گرفته است پرخاشگری، رفتاری است که هدف آن صدمه زدن به خود یا دیگران می باشد؛ در این تعریف، قصد و نیت حائز اهمیت است؛ یعنی یک رفتار آسیب زا در صورتی پرخاشگری محسوب می شود که ازروی قصد و عمد به منظور صدمه زدن به دیگری یا به خود انجام گرفته باشد نوجوانی یکی از مهمترین دوره های سنی است و نوجوانان از آسیب پذیرترین گروه های اجتماعی هستند.براساس استنباط های انجام شده رشد تاب آوری در کاهش لجاجت،افزایش روابط عاطفی،سعه ی صدر موثر است بنابراین رشد تاب آوری بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی زهک موثر است، پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی پیرامون نقش رشد تاب آوری بر کاهش آسیب های اجتماعی مقاله ای نوشته شود.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، تاب آوری اجتماعی ، دانش آموزان ابتدایی