ارزیابی شیوه های کاهش تبخیر در سطوح آزمایشگاهی از طریق روش های فیزیکی توپهای شناور دو و شش روزنه (مطالعه موردی خرم آباد)

تبخیر از جمله مهم ترین تلفات محسوس از سطوح آبی به ویژه مناطق بیابانی است. از آن جایی که مقدار زیادی آب موجود با ذخیره در مخازن تامین می­شود، تلفات آب به صورت تبخیر از سطح این مخازن  یکی از منابع اتلاف آب می­باشد. تاکنون راهکارهای مختلفی برای کاهش میزان تبخیر ارائه شده است. در پژوهش حاضر که با هدف کاهش میزان تبخیر از تشتک های تبخیر کلاس A انجام گرفت، سعی شده تا برای اولین بار کارایی سه نوع توپ به عنوان پوشش کاهنده تبخیر بررسی گردد. توپ های مورد استفاده شامل سه نوع توپ دو روزنه و شش روزنه و بدون روزنه با قطر ۷ سانتی متر از جنس پروپیلن مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بررسی عملکرد این پوشش ها در کاهش تبخیر تشتک های کلاس A به مدت ۲ ماه از ۱/۶/۱۴۰۰ تا ۳۰/۷/۱۴۰۰ بررسی شدند.  بر اساس آزمون مقایسه میانگین توکی و دانکن، سه نمونه توپ به لحاظ تغییرات میزان تبخیر و دما با شاهد اختلاف معناداری در سطح ۵ درصد داشتند. نتایج به دست آمده نشان داد توپ های بدون روزنه با کارایی ۷۰.۶ درصد بیشترین سهم را در کاهش تبخیر داشتند در حالی که توپ های دو روزنه و شش روزنه با کارایی  ۴۵و۳۰ درصد در اولویت های بعدی قرار گرفتند. در نهایت توپ های بدون روزنه به دلیل زبری مناسب و بیشتر در سطح و ثابت ماندن درصد فضاهای خالی در طول زمان، به عنوان بهترین پوشش کاهنده تبخیر در پژوهش حاضر شناسایی گردیدند.

کلیدواژه ها:

تبخیر ، توپ شناور ، دانکن ، توکی