تحلیل مکانی خشکسالی با شاخص بارش استاندارد در استان کرمان

پدیده خشکسالی یکی از مهم ترین بلایای طبیعی است که بسیاری از کشورها را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث بروز بسیاری مشکلات از جمله اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی شده است . آگاهی از وضعیت خشکسالی ، با پیش بینی و پهنه بندی شدت خشکسالی می تواند خطر زیانهای ناشی از این پدیده را تا حد قابل توجهی کاهش دهد. در این تحقیق استان کرمان به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب شد. هدف از این پژوهش پهنه بندی خطر خشکسالی با استفاده از شاخص خشکسالی بارش استاندارد و ارزیابی دقت روشهای کریجینگ ، کوکریجینگ و معکوس فاصله در تهیه ی نقشه های شدت خشکسالی رخ داده در استان کرمان است . بدین منظور۴۴ ایستگاه هواشناسی که دارای آمار بلند مدت و پایه زمانی مشترک ۲۰ ساله بودند، انتخاب گردیدند. سپس شاخص خشکسالی بارش استاندارد برای دوره آماری محاسبه گردید. نقشه های پهنه بندی خشکسالی برای سالهای ۱۳۶۷، ۱۳۷۲، ۱۳۷۸، ۱۳۷۹، ۱۳۸۱ و ۱۳۸۴ با استفاده از سه روش کریجینگ ، کوکریجینگ و معکوس فاصله تولید شد. از بین سه روش پهنه بندی ، روش کریجینگ به دلیل داشتن خطای RMSE پایین تر به عنوان مناسب ترین روش انتخاب گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که شدیدترین خشکسالی ها در سالهای ۱۳۷۸، ۱۳۷۹ و ۱۳۸۴ به وقوع پیوسته است .

کلیدواژه ها:

شاخص بارش استاندارد ، خشکسالی ، پهنه بندی ، کریجینگ ، معکوس فاصله ، کرمان.