بررسی رابطه بین روحیه پژوهشگری و تفکر انتقادی دانش آموزان با نقش واسطه ای سبک های یادگیری در مدارس دوره متوسطه شهر شیراز

پژوهش حاضر که با هدف بررسی رابطه بین روحیه پژوهشگری و تفکر انتقادی دانش آموزان با نقش واسطه ای سبک های یادگیری انجام شد، از جمله ی پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۶۶۷۹۲ نفر (۳۵۸۲۹ دختر و ۳۰۹۶۳ پسر) بود که از بین آنها و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای چند مرحله ای، تعداد ۱۲۰۰ نفر دانش آموز (۶۴۲ دختر و ۵۵۸ پسر) به عنوان اعضای نمونه ی آماری انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های روحیه پژوهشگری شیرزاد، مهرام و کارشکی (۱۳۹۵)، پرسشنامه ی سبک های یادگیری کلب (۱۹۹۱) و پرسشنامه ی مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا (فرم ب) فاسیون و فاسیون (۱۹۹۵) استفاده شد. روایی و پایایی ابزارها با استفاده از تحلیل گویه و ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. داده های به دست آمده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد)، محاسبه ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار آماری Spss نسخه ۲۲ مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که میزان میزان تفکر انتقادی دانش آموزان، پایین تر از حد متوسط می باشد. از طرفی بین روحیه پژوهشگری و تفکر انتقادی دانش آموزان رابطه ی معنادار آماری وجود دارد. همچنین، بین روحیه پژوهشگری و سبک های یادگیری دانش آموزان رابطه ی معنادار آماری وجود دارد. بین سبک های یادگیری و تفکر انتقادی دانش آموزان رابطه ی معنادار آماری وجود دارد. از سوی دیگر، نتایج نشان داد که بین روحیه پژوهشگری و تفکر انتقادی دانش آموزان با نقش واسطه ای سبک های یادگیری رابطه ی معنادار آماری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روحیه پژوهشگری ، تفکر انتقادی ، سبک های یادگیری.