مقایسه خستگی، رفتارهای خودمراقبتی و خویشتن پذیری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با بیماران دیابتی

هدف پژوهش حاضر مقایسه خستگی، رفتارهای خود مراقبتی و خویشتن پذیری در بیماران ام اس با بیماران دیابتی بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران ام اس و دیابتی شهر تهران بودند. تعداد افراد نمونه در هر گروه ،۱۰۰ بیمار مراجعه کننده به بیمارستان میلاد تهران بودند که به روش نمونه گیری در دسترس و پس از همتاسازی از نظر وضعیت سنی و تحصیلات انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس شدت خستگی در بیماران(FSS، مقیاس رفتارهای خودمراقبتی ماس موریس و پرسشنامه پذیرش بی قید و شرط خود چمبرلین و هاگا بودند. برای تحلیل داده ها پس از بررسی و تایید مفروضات آماری از آزمون t دو گروهی مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد بین خستگی، رفتارهای خودمراقبتی و پذیرش بی قید و شرط خود در بیماران ام اس با بیماران دیابتی تفاوت معنادار وجود دارد(۰۵/۰>p). براین اساس بیماران ام اس نسبت به بیماران دیابتی در خستگی میانگین بیشتر و در رفتارهای خودمراقبتی و پذیرش بی قید و شرط خود، میانگین کمتری دارند.

کلیدواژه ها:

خستگی ، رفتارهای خود مراقبتی ، خویشتن پذیری ، مولتیپل اسکلروزیس ، دیابت