تاثیر نابرابری های اجتماعی در توسعه سیاسی

هر جامعه ای در روند توسعه خود به طور اجتناب ناپذیری با درجه ای از آسیب ها و مسایل اجتماعی مختلف روبرو است. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر نابرابری های اجتماعی در توسعه سیاسی است. این بررسی می تواند میزان کارآمدی توسعه سیاسی را آشکار ساخته و نقاط قوت و ضعف آن را مشخص کند. سپس نظریات صاحب نظران کلاسیک و نظریه پردازان جدید در زمینه نابرابری اجتماعی مطالعه شده است. هدف توسعه سیاسی گسترش مشارکت و رقابت گروه های اجتماعی در زندگی سیاسی می باشد. مهمترین لوازم بلافاصل توسعه سیاسی شامل: سازمان یابی گروه ها و نیروهای اجتماعی، آزادی آنها در مشارکت و رقابت سیاسی، وجود مکانیسم های حل منازعه نهادمند در درون ساختار سیاسی، خشونت زدایی از زندگی سیاسی در جهت تقویت ثبات سیاسی، مشروعیت چارچوب های نهادی و قانونی برای رقابت و سازش سیاسی و جزء آن، می باشد. در هر جامعه ای ایدئولوژی و نگرش سیاسی گروه حاکم و یا به سخن دیگر گفتمان مسلط، قطع نظر از اینکه از چه سرچشمه هایی پدید آمده باشد نقش بسیار تعیین کننده ای در توسعه سیاسی دارد. نتایج نشان می دهند که توسعه سیاسی از دو مسیر عمده اثر کاهنده بر نابرابری های اجتماعی دارد. یکی اینکه توسعه سیاسی (عمدتا مردم سالاری) فرآیند تحقق توسعه اقتصادی را در خلال زمان هموار می سازد. دیگر اینکه، توسعه سیاسی باعث کاهش فساد اداری خواهد شد که این نیز سهمی در تقلیل نابرابری های اجتماعی دارد.

کلیدواژه ها:

نابرابری اجتماعی ، توسعه سیاسی ، نظریه های نابرابری های اجتماعی ، توسعه و کاستی های آن