بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر سازگاری زناشویی و شادکامی در زنان با تعارض های زناشویی

پشتیبانی و حمایت از خانواده در برابر از هم گسیختگی و حفظ آن به عنوان معیاری برای پیشرفت، تمدن و تعالی مادی و معنوی انسان و جامعه امری ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگرگروهی بر سازگاری زناشویی و شادکامی زنان با تعارض های زناشویی انجام شد. ۳۰ زن مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به گروه های آزمایش و کنترل اختصاص یافتند. . پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. زنان گروه آزمایش هشت جلسه هفتگی روان درمانی مثبت نگر گروهی دریافت کردند. شرکت کننده های گروه های آزمایش و کنترل در مقیاس سازگاری زوجی اسپانیر و پرسش نامه شادکامی آکسفود در مراحل پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که روان درمانی مثبت نگر گروهی باعث افزایش سازگاری زناشویی و شادکامی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شده است (۰۰۵/۰ > p). بر این اساس، به نظر می رسد روان درمانی مثبت نگر یک روش درمانی کوتاه مدت موثر سازگاری زناشویی و شادکامی در زنان با تعارض های زناشویی است.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، سازگاری زناشویی ، شادکامی