ساماندهی محدوده بافت قدیم شیخ صفی اردبیل با رویکرد بهسازی

ایران با تاریخ بلند شهرنشینی دارای کهن شهرها و سکونتگاه های باستانی متعدد در زیست بوم های گوناگون سرزمینی است. چشم اندازی گذرا بر سیمای شهرنشینی ایران بافت های قدیمی پرارزشی را به نمایش می گذارد که میراث های فرهنگی این جامعه کهن در آن ها نهفته است اما در چند دهه اخیر بافت های مزبور تحرک و نشاط گذشته خود را از دست داده و در آستانه ویرانی قرار گرفته و محیطی نامناسب را برای زندگی ساکنین خود به وجود آورده است ولی با وجود همه این مسائل در ارزش وجودی آن ها جای هیچ گونه تردیدی نیست و تصور ما بر این است که مطالعات بنیادی و شناخت جغرافیایی از این بافت های شهری نخستین گامی است که برای هرگونه حرکت عمرانی با هدف بهسازی و باززنده سازی آن ها ضرورت کامل دارد. هدف از این پژوهش ساماندهی محدوده بافت قدیم شیخ صفی اردبیل با رویکرد بهسازی می باشد که ابتدا با استفاده از لایه های اطلاعاتی مختلف و اطلاعات کتابخانه ای و بازدیدهای میدانی، وضعیت کلی محدوده مورد ارزیابی قرار گرفته شده است و سه مولفه زیست محیطی، زیبایی شناختی و عملکردی برای ارزیابی وضع موجود تشخیص داده شده است. سپس برای تجزیه و تحلیل از تکنیک SWOT  استفاده شده است. در این تکنیک نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید محدوده شناسایی شده است. نتایج ارزیابی بیانگر آن است که محدوده شیخ صفی دارای پتانسیل هایی برای ساماندهی می باشد که اهداف و راهبردهای اجرایی آن مشخص شده است. پس از تعیین راهبردها پیشنهاداتی برای ساماندهی محدوده مورد مطالعه ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

بافت قدیم ، احیای بافت قدیم ، بهسازی ، محدوده شیخ صفی اردبیل ، بهسازی بافت قدیم شیخ صفی