مقایسه اثرهای سه گونه مرتعی بر حاصلخیزی خاک در منطقه شازند اراک

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 89

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJRDR-16-4_012

تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1402

چکیده مقاله:

هدف از این تحقیق مقایسه عناصر   N, P, kدر خاک پای سه گونه مرتعی  taui Agropyron ،Astragalus ammodendron و  tomentellusBromus و خاک منطقه شاهد است. به نحوی­که پس از شناسایی رویشگاههای این سه گونه در منطقه شازند اراک، در انتهای فصل رویش (تابستان ۱۳۸۶) نمونه­برداری در مناطق معرف هر رویشگاه به روش تصادفی سیستماتیک از خاک انجام شد. به طوری­که برای بررسی ویژگیهای مورد مطالعه در هرگونه در امتداد ۴ ترانسکت (۲ ترانسکت به صورت موازی و ۲ ترانسکت به صورت عمودی)، تعداد ۱۰ پلات یک مترمربعی مستقر گردید. بنابراین در ابتدا و انتهای هر ترانسکت در داخل پلات اول و آخر نمونه برداری خاک از پای گونه­ها از دو عمق ۱۰-۰ و ۴۰-۱۰ سانتی­متری خاک انجام شد. همچنین نمونه برداری از مناطق شاهد (بدون گونه) برداشت و سپس خصوصیات نیتروژن، فسفر و پتاسیم خاک اندازه­گیری شد. پس از بررسی داده­ها، تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از آزمون­های تجزیه واریانس و آزمونt مستقل انجام شد. نتایج حکایت از این دارد که در خاک عمق اول گونهAg.tauri   مقدار نیتروژن، فسفر و پتاسیم بیشتر از دو گونه دیگر می­باشد و اغلب موارد مقدار عناصر نیتروژن و پتاسیم در خاک زیر گونه­ها بیش از خاک منطقه شاهد است که نشان­دهنده افزایش حاصلخیزی در خاک زیر گونه­ها نسبت به مناطق شاهد می­باشد که می­توان آن را ناشی از ریزش اندام هوایی این گیاهان و در نتیجه تشدید فعالیت­های بیولوژیک موجودات زنده دانست.

کلیدواژه ها:

شازند ، خصوصیات خاک ، taui Agropyron ، Astragalus ammodendron و tomentellus Bromus

نویسندگان

زینب نوری کیا

کارشناسی ارشد مرتع داری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

سیداکبر جوادی

استادیار گروه مرتع داری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

اکبر فخیره

استادیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل

علی طویلی

استادیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

محمد علی زارع چاهوکی

استادیار، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

حمیدرضا عباسی

مربی پژوهش، بخش تحقیقات بیابان، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور