تاثیر معلمان بر خلاقیت و پرورش نبوغ علمی دانش آموزان

امروزه پرورش خلاقیت یکی از محورهای اساسی نظام های آموزشی جهت تصمیم گیری مناسب و حل مساله است (مرادی و قبادی، ۱۳۹۹). در سال های اخیر هم در مراکز پژوهشی و هم در محافل تربیتی مفهوم خلاقیت فراوان مورد بحث و بررسی بوده است. گانیه (۱۹۸۵؛ به نقل از فتوره چی، ۱۴۰۰) خلاقیت را نوعی حل مساله می داند و معتقد است که خلاقیت بیشتر جنبه شخصی دارد و به شهود و تخیل وابسته است. ویژگی مهم خلاقیت تازگی نتایج تفکر فرد خلاق است. بنابراین تاکید خلاقیت بر اثر یا بازده فکری تازه است و هسته اصلی تمام مفاهیم مربوط به خلاقیت را مفهوم تازگی و حل مساله تشکیل می دهد (ادلمن، ۲۰۰۸). حل مساله فرآیندی شناختی برای یافتن راه حلی مناسب در رسیدن به اهداف است (میسنر، ۲۰۰۶؛ به نقل از مرادی و قبادی، ۱۳۹۹). گیلفورد (۱۹۸۷؛ به نقل از حیدری، ۱۳۹۶) مطرح نمود که خلاقیت، یکی از مهمترین سازه ها در آموزش و پرورش است. فرایند آموزش و پرورش می تواند تفکر خلاق را پرورش دهد و افرادی کاوشگر، آفریننده، نوآور و مولد را تربیت کند. مدرسه به عنوان نظام آموزشی می تواند قدرت اندیشه و مهارتهای ذهنی دانش آموزان خود را آن چنان تقویت کند که به راحتی بتواند برای دست یافتن به راه حل های مناسب به خلق ایده های نو بپردازد و از خود خلاقیت نشان دهند (ایمانی و همکاران، ۱۳۹۵). روش تحقیق در این مقاله کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

تدریس ، مدارس ، دانش آموزان