تدوین چارچوب مفهومی حاکم بر امنیت فضاهای شهری و تاثیر آن بر کاهش جرم و جنایت

امروزه امنیت در فضاهای شهری یکی از الزامات بسیار مهم و موثر بر کیفیت زندگی و فضا محسوب می شود و از جایگاه ویژه ای در طراحی شهری برخوردار گردیده است ؛ چراکه یکی از مهمترین عوامل تهدیدکننده حضور مردم در فضاهای عمومی ، ترس یا ناامنی است . کالبد فضاهای شهری به عنوان یکی از مهمترین محصولات طراحی شهری باید بتواند نیازها و توقعات استفاده کنندگانش را برآورده کند و در صورتی که نتیجه کار طراحی شهری نتواند نیاز به امنیت استفاده کنندگان از فضاها را فراهم کند، فضاهایی در شهر خلق میشوند که می تواند زمینه بروز رفتارهای نابهنجار و جرایم شهری را فراهم آورد. این پژوهش تلاش می کند تا پس از بررسی مفهوم امنیت و نقش آن بر کاهش جرم و جنایت ، به تدوین معیارها و شاخص های حاکم بر مفهوم امنیت در قالب چارچوب مفهومی پژوهش اقدام نماید. به منظور دستیابی به اهداف مذکور ابتدا با استفاده از روش تحلیلی -توصیفی مفاهیم و نظریات موثر بر امنیت شهری و چگونگی کاربست آن در قالب چارچوب مفهومی پژوهش تدقیق گردیده است . چارچوب مفهومی پیشنهادی با تدوین معیارها و شاخص های موثر بر رویکرد مذکور، زمینه را برای تحلیل کیفی پروژههای منتخب با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی جهت دار فراهم می آورد. یافته های پژوهش نشان می دهد تبیین نقش معیارهای کالبدی ، حس تعلق ، فعالیت ، نظارت و دسترسی بر کاهش جرائم ، موضوع با اهمیتی است که در غالب نظریه های نوین شهرسازی مورد بحث قرار گرفته است . بررسی شاخص های معیارهای مطروحه و الویت بندی آنان در قالب طیف پنجگانه لیکرت نیز نشان می دهد شاخص های معیارهای نظارت، حس تعلق ، فعالیت ، کالبد و دسترسی به ترتیب بیشترین کاربست را در پروژه های مورد بررسی به خود اختصاص داده است .

کلیدواژه ها:

فضای عمومی ، امنیت ، جرم و جنایت ، تحلیل محتوای کیفی جهت دار ، طیف لیکرت.