بررسی تحولات سیستم های جداسازی لرزه ای

جداسازی لرزه ای روشی برای کاهش اثرات ویرانگر زمین لرزه ها بر روی سازه است که در آن سازه با تجهیزاتی به نام جداسازه ایلرزه ای از پی جدا می گردد. حرکات افقی زمین لرزه در جابجایی جداساز محدود شده که باعث می شود جابجایی نسبی سازه کاهش یابد.جداسازی لرزه ای برای سازه های نوساز و نیز برای مقاوم سازی و تقویت ساختمان های موجود بکار می رود. به دلیل عملکرد و کاراییمناسب جداسازها در زمین لرزه های گذشته، بسیاری از سازه ها در حال حاضر با این سیستم های مقاوم در برابر زمین لرزه مجهز می شوند.تاکنون، تعدادی تحقیقات پژوهشی مروری بر روی تکنیک های جداسازی لرزهای بهصورت محدود و با قابلیت کاربرد منطقه ای انجامشده اند. در این مقاله، مرور تکاملی تاریخی تکنیک های جداسازی به ترتیب زمانی صورت گرفته است. روش های جداسازی لرزه ای براساس مکانیسم آنها طبقه بندی شده اند. مزایا و معایب این روش ها در مقاله حاضر موردبحث قرار می گیرند. بعلاوه، جدیدترین پیشرفت هاو روش های نوین توسعه یافته در این زمینه معرفی شده اند

کلیدواژه ها:

روش های جداسازی لرزه ای ، کنترل غیرفعال ، جداسازهای پاندولی اصطکاکی ، تکیه گاه لاستیکی-سربی ، تکیه گاه لاستیکی با میرایی زیاد