بررسی راهکارهای مناسب و دستیابی به مولفه های اثرگذار طراحی اقامتگاه های بوم گردی در جهت ارتقا گردشگری در مازندران

اقامتگاه بوم گردی، یکی از مهمترین فعالیت های اقتصادی در نقاط مختلف جهان می باشد این رشته ازگردشگری فرصت بسیار مناسبی در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهد تا نسبت به اهمیت حفظ فرهنگ هاو چگونگی محافظت از فرهنگ های محلی و بومی و طبیعت آگاه شوند ، پژوهش حاضر سعی نموده است تاهدف پژوهش خویش را به بررسی راهکارهای مناسب ودستیابی به مولفه های اثرگذار طراحی اقامتگاه هایبوم گردی درجهت ارتقا گردشگری در استان مازندران قرار داده است. روش این پژوهش بصورت توصیفی-تحلیلی بوده و به منظور گردآوری داده ها، از منابع کتابخانه ای و میدانی به منظور تعیین راهبردها استفادهشده است، یافته ها تحقیق نشان می دهد برای رسیدن الگوی مناسب برای اقامتگاه های بومگردیدر مازندارن توجه به هویت تاریخی، تاکید بر ساختار اجتماعی و فرهنگی و بازخوانی مفاهیم معماری خانههای بومی، نظیر (فرم هندسی، بافت و رنگ پیرامونی؛ هندسه بیرونی منطبق بر اقلیم، هندسه درونیمنظم و دیاگرام درونی،...) می تواند پاسخگوی نیازهای پروژه های نوین اقامتگاه های بوم گردی گردد تا بنا،براساس الگویی با هویت تاریخی و فرهنگی، سیما و نمایی بی تکلف، با عرصه های عمومی و خصوصی مجزا،فضاهای توام با احساس محرمیت (اعم از بسته و باز) و بهره مند از معماری طبیعت گرا و منطقه گرا منطبقبا کالبد تبدیل به مکان های فعال برای جذب هر چه بیشتر گردشگران گردد.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه ، بوم گردی ، معماری بومی ، گردشگری