رابطه سبک های یادگیر ی و خودپنداره تحصیلی با عملکرد تحصیلی (مطالعه موردی دانش آموزان دختر پایه یازدهم شهرستان تویسرکان)

این پژوهش با هدف تعیین رابطه جهت گیری هدف، سبک های یادگیری و خودپنداره تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد. این پژوهشاز نظر هدف کاربردی محسوب میشود و در آن از روش توصیفی-همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از دانش آموزان دختر پایه یازدهمشهرستان تویسرکان بود. نمونه آماری بر اساس فرمول تاپاچنیک و فیدل (۲۰۰۷ ) ۱۰۸ نفر درنظر گرفته شد. که با روش خوشه ای چند مرحله ای با خوشه بندی مدارس بر اساس مناطق جغرافیایی و سپس انتخاب یک خوشه بصورت تصادفی اجرا شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹)، جهت گیری هدف الیوت و مک گریگور (۲۰۰۱)، سبک یادگیری کلب (۱۹۸۵) و خودپنداره تحصیلی چن و تامپسون (۲۰۰۴) گردآوری و باآزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شد. نتایج نشان داد خودپنداره آموزشگاهی (۰۱ / ۰ < p)، جهت گیری هدف تسلط-گرایشی (۰۱ / ۰ < p)،خودپنداره غیرآموزشگاهی (۰۱ / ۰ < p)، جهت گیری عملکرد- اجتنابی (۰۱ / ۰ < p)، سبک یادگیری انجام دادن (۰۱ / ۰ < p) و جهت گیری هدف عملکرد-گرایشی (۰۱ / ۰ < p) در تبیین واریانس متغیر عملکرد تحصیلی تاثیر دارند. همچنین بین جهت گیری تسلط-گرایشی (۰.۰۱ > p) و عملکرد-گرایشی (۰.۰۱ >p) با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. علاوه بر این بین سبک یادگیری انجام دادن و عملکرد تحصیلی (۰.۰۱ > p) رابطه مثبت و معناداریوجود دارد. نهایتا بین خودپنداره عمومی (۰.۰۱ > p)، خودپنداره آموزشگاهی (۰.۰۱ > p) و خودپنداره غیرآموزشگاهی (۰.۰۵ > p) و عملکرد تحصیلیرابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

جهت گیری هدف ، سبک های یادگیری ، خودپنداره تحصیلی ، عملکرد تحصیلی