تحلیل وضعیت پایداری کشت و کار سیب زمینی در دشت بهار استان همدان

هدف اصلی پژوهش حاضر تحلیل وضعیت پایداری کشت و کار سیب زمینی در دشت بهار استان همدان بوده است. این پژوهش از نظر هدف تحقیق، اکتشافی؛ از نظر روش گردآوری داده ها، پیمایشی و از نظر نتیجه، کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق تعداد ۲۰۵۴ نفر سیب زمینی کار دشت بهار بود. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران ۱۶۲ نفر برآورد شد و در نهایت به منظور افزایش دقت، ۱۷۲ پرسشنامه تکمیل شد. داده ها به کمک نرم افزار تجزیه و تحلیل شدند. براساس شاخص پایداری ترکیبی کل، پایداری بیش از ۵۰ درصد از سیب زمینی کاران در سطح پایین یا بسیار پایین بوده است. همچنین، براساس نتایج تحلیل رگرسیون پنج عامل «مساحت کل زمین کشت شده، سطح تناوب یا آیش نسبت به کل سطح زیر کشت سیب زمینی، میزان کل کودهای شیمیایی مصرفی، میزان کل سموم، علف کش و قارچ کش مصرفی و سطح استفاده از روش های کشاورزی پایدار توسط سیب زمینی کار»، در مجموع توانایی تبیین ۶۹ درصد از تغییرات پایداری زراعی- اکولوژیکی را داشتند؛ پنج عامل «سطح زیر کشت، میزان خسارت وارده در هکتار، هزینه بذر مصرفی، سطح زیر کشت بیمه شده و ارزش کل فروش محصول» در مجموع ۶۲ درصد از تغییرات پایداری اقتصادی را تبیین کردند و نیز چهار عامل «سطح تنوع درآمدی سیب زمینی کار، سطح استفاده از کانال های ارتباطی، سطح دانش سیب زمینی کار از کشاورزی پایدار و تجربه کشت و کار سیب زمینی توسط زارع» در مجموع توانایی تبیین ۵۵ درصد از تغییرات پایداری اجتماعی را دارا بودند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، تحلیل رگرسیون ، دشت بهار ، سنجش پایداری ، کشت و کار سیب زمینی