ماهیت و آثار حقوقی «مراضات» مذکور در مواد ۵۰۱ و ۵۱۵ قانون مدنی

مقنن در مواد ۵۰۱ و ۵۱۵ قانون مدنی عبارت «مراضات» را به کار برده است. حال سوال این است که منظور مقنن از عبارت مزبور چه بوده است؟ به عبارت دیگر ماهیت حقوقی مراضات چیست و از چه لوازم و آثاریبرخوردار است؟ در مورد ماهیت حقوقی مراضات دو نظریه عقد و تراضی به طور اجمال مطرح شده است لیکن چرائی و چگونگی هر یک از این نظرات و نیز قلمرو ، لوازم ، آثار و مسائل مترتب بر هر کدام چندان که باید بهشرح و بیان در نیامده است. معلوم است که عقد و تراضی دو ماهیت حقوقی متفاوت بوده و انتخاب یکی از این دو برای بیان ماهیت حقوقی مراضات در مواد ۵۰۱ و ۵۱۵ قانون مدنی لوازم و آثار حقوقی خاص خود را دارد. مقاله حاضر با روش توصیف و تحلیل منطقی مبتنی بر موازین مسلم فقهی حقوقی به تبیین و تحلیل نظریات عقد و تراضی پیرامون ماهیت حقوقی مراضات پرداخته و ضمن نقد نظریه تراضی به عنوان نظریه مرجوح ، نظریه عقد بودن مراضات حاصله را به عنوان نظریه محتار بازتعریف و مدلل می سازد.