اثر تغذیه برگی برخی عناصر ریزمغذی بر جذب گیاه پونه آبی در شرایط کمبود فسفر خاک

فسفر یکی از عناصر پرمصرف کودی بوده و در خاک­های آهکی ایران محدودیت جذب دارد. از طرفی با توجه به مشکلات مصرف خاکی عناصر ریزمغذی، کاربرد برگی عناصر ریزمغذی، می­تواند اثرات کمبود فسفر را تعدیل نماید. این مطالعه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار با هدف بررسی تاثیر عناصر ریزمغذی (آهن، روی و مس) بر جذب عناصر غذایی گیاه پونه (Mentha aquatica L.) در شرایط کمبود فسفر انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دوسطح کمبود فسفر و نرمال (شاهد) و کاربرد محلول­پاشی با دو سطح ۱% و ۲% بودند. اعمال کمبود فسفر باعث کاهش معنی­دار محتوای فسفر در ریشه شد. محلو­ل­پاشی عناصر مس و آهن ۲% باعث افزایش محتوای فسفر در شرایط کمبود فسفر نسبت به شاهد شد. تحت کمبود فسفر تغذیه برگی با آهن، مس، و روی باعث کاهش محتوای فسفر و نیتروژن قابل جذب خاک در بیشتر تیمارها گردید. کاربرد روی و آهن تحت کمبود فسفر به­صورت محلول­­پاشی، غلظت نیترات در اندام­ هوایی و ریشه را افزایش داد. در تحقیق حاضر محلول­پاشی روی، آهن و مس باعث افزایش محتوای آن­ها در اندام هوایی و ریشه پونه شد. محلول­پاشی آهن ۲% باعث افزایش محتوای فسفر، نیترات و آهن اندام هوایی گیاه پونه شد. نتایج مقایسه اورتوگونال نشان داد که بین محلول­پاشی ریزمغذی­ها و شاهد و محلول­پاشی آهن نسبت به روی و مس و محلول­پاشی روی نسبت به مس در محتوای عناصر غذایی در اندام هوایی و ریشه گیاه پونه در اغلب موارد تفاوت معنی­دار وجود داشت. با توجه به نتایج به دست آمده می­توان تغذیه برگی ریزمغذی به صورت محلول­پاشی را به عنوان پیشنهاد مناسبی برای کاهش اثرات کمبود عناصر پرمصرف به ویژه فسفر در نظر گرفت. به نظر می­رسد محلول­پاشی آهن و روی در اندام هوایی و محلول­پاشی مس در ریشه بیشترین تاثیر را بر جذب سایر عناصر غذایی دارد.

کلیدواژه ها:

کمبود فسفر ، عناصر ریزمغذی ، محلول پاشی ، تغذیه ، پونه آبی