منقبت خوانی در دوره تیموریان و تاثیر آن در گسترش تشیع

با استقرار مغولان و از هم گسیختگی بنیان سیاسی – اجتماعی در ایران به دلیل خلاء ناشی از فقدان خلافت و چیرگی روحخمودی و سستی بر پیکره اجتماع، در چنین شرایطی، منقبت خوانی یا مدیحه سرایی که از قرن پنجم و ششم در ایران پاگرفته بود، در مراکز شیعی و غیر از آن، رواج یافت، چرا که سکوت دیرینه مردم را در برابر ستم می شکست وآن ها رابرای دفاع از عقاید شان آماده می کرد. هدف از این پژوهش بررسی منقبت خوانی در دوره ای از تاریخ مغولان، به نامتیموریان است، دلیل اهمیت آن، بررسی این آداب و رسوم در دوره تیموری و میزان ارتباط و تاثیر آن بر گسترش تشیعاست. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و با ابزار مطالعات کتابخانه ای و الکترونیکی و مقالات برگزیده،به مطالعه منقبت خوانی و تاثیر آن بر روی مغولان در دوره تیموری و چگونگی گرایش آنان به سوی تشیع که سیریصعودی در به رسمیت شناختن این مذهب وگسترش اعتقادات شیعی در دوره صفویه در ایران داشته است، می پردازیم.

کلیدواژه ها:

منقبت خوانی ، تیموریان ، تشیع ، سوگواری امام حسین (ع)