تاثیر تمرینات تناوبی طولانی مدت بر بیان Mafa در بافت پانکراس رت های دیابتی شده توسط تزریق نیکوتین آمید - STZ

مقدمه و هدف: شیوع دیابت نوع۲ در طول دو دهه اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است. در دیابت نوع ۲، پانکراس انسولین تولید می کند که اما مقدار آن ناکافی است و یا بدن نسبت به آن مقاوم ست و توانایی استفاده از آن را ندارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ایر تمرینات تناوبی بر بیان Mafa در بافت پانکراس، گلوکز، انسولین و عملکرد سلول های بتا در رت های دیابتی نوع ۲ انجام گرفت. مواد و روش ها: نمونه آماری را ۱۴ رت نر ویستار ۱۰ هفته ای در دامنه وزن ۱۰ ±۲۲۰ گرم تشکیل می دهند. رت های مورد مطالعه بواسطه تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و STZ دیابتی نوع ۲ شدند به شیوه تصادفی به گروه های تناوبی ۱۲ هفته، ۵ جلسه در هفته، n=۷ و کنترل n=۷ تقسیم شدند. سطوح ناشتایی گلوکز، انسولین، عملکرد سلول های بتا و بیان Mafa در بافت پانکراس دو گروه بعد از آخرین جلسه تمرینی اندازه گیری و توسط آزمونی تی مستقل بین دو گروه مقایسه شدند. نایج: افزایش بیان Mafa متعاقب تمرینات تناوبی از یافته دهای اصلی مطالعه حاضر بود. به عبارتی، ۱۲ هفته تمرین تناوبی به تعداد ۵ جلسه در هفته به افزایش بیان Mafa در بافت پانکراس رت های دیابتی نوع ۲ شد. این بهبود همچنین با افزایش انسولین سرم، عملکرد سلول های بتا و کاهش سطوح گلوکز ناشتا در رت های مورد مطالعه همراه بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، افزایش سطوح انسولین سرم و عملکرد سلول های بتا را شاید بتوان به افزایش بیان Mafa در بافت پانکراس در پاسخ به تمرینات تناوبی نسبت داد.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی ، دیابت نوع ۲ ، پانکراس ، بیان Mafa