بررسی تحلیلی مبانی فقهی مسافرت در خروج احصان از مجازات زنای محصنه براساس فقه امامیه

قانون مجازات اسلامی در مواد ۲۲۶ و ۲۲۷ بخش حدود در موارد ذکر شرایط زنای محصنه به توضیح احصان و در ماده بعد به موارد خروج از احصان پرداخته است. از جمله این موارد مسافرت می باشد که زوجین را از احصان خارج می کند. ملاک مسافرت در احصان چیست؟ آیا مقصود مسافت شرعی است یا عرفی و آیا مسافرت کوتاه مدت موجب خروج احصان زوجین است، به عبارت دیگر، آیا سفر در ع دم احصان موضوعیت دارد و یا نفس سفر، حاکی از عدم تمکن است؟ همچنین اگر به قصد انجام زنا به مسافرت برود، آیا محصن است؟جواب: مسافرت مضوعیت ندارد. ملاک، غایب بودن همسر و ع دم تمکن از تمنع از اوست سفر نیز اگر به نحوی باشد که عرفا بگویند همسرش فعلا در اختیار او نیست و اگر بخواهد نمی تواند از او متمتع شود، محض نیست که البته نسبت به افراد و امکانات متفاوت است، بنابراین اگر به طور کلی مسافرت او مجموعا یک دو ساعت بیشتر طول نمی کشد، مانع صدق احصانت نیست، ولی اگر قدری دور شود که عرفا بگویند فعلا دسترسی به همسر ندارد، نمی توان حکم به رجم کرد، لذا در صورتی که ملاک و میزان سفر در باب احراز احصان همان ملاک نماز و روزه بوده باشد و تنقیح مناط گردد از قاعده قیاس منصوص العله استفاده کنیم و در غیر اینصورت که قیاس مستنبط العله می باشد و جریان آن باطل خواهد بود.

کلیدواژه ها:

احصان ، مسافرت ، زنا ، رجم ، قیاس