دشمن ستیزی و پایداری در برابر دشمن در گلستان سعدی

ادبیات پایداری، مجموعه ای از آثار شفاهی و مکتوب است که به مبارزه با دشمن خارجی یا استبداد داخلی و ستم ستمگران و کجی ها و زشتی های اجتماعی یاشخصی از قبیل ریا و جهل و خرافه می پردازد. این نوع ادبی، ادبیات فراگیری است که مربوط به تمام ملل و اقوام می شود. ادبیات پایداری شامل مولفه هایگوناگونی است که آموختن ان برای تمامی بشریت ضرورت دارد و از دریچه مرور آن میتوان سرگذشت ملت ها و داستان دلیری هایشان را دریافت و آن راالگویی برای آیندگان ساخت. سعدی شیرازی را می توان اندیشمندی توانا با افکار ی جهان شمول و پایه گذار جامعه شناسی و مردم شناسی دانست. او به مولفه هایپایداری در گلستان با زیرکی تمام به صورت تمثیل در حکایات پرداخته است. در این مقاله با روش تحلیلی و توصیفی به بررسی حضور ادبیات پایداری درگلستان سعدی پرداخته می شود و یافته های پژوهش نشان می دهد که سعدی انتخاب دوست و دشمن و چگونگی دشمن ستیزی را به اشکال مختلف بیان نمودهاست تا انسان را از درافتادن به چاه غفلت و ظلمت و تباهی و گمراهی ها و آسیب ها حفظ نماید.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، سعدی ، گلستان ، دشمن ، دشمن ستیزی.