سنجش اثربخشی یادگیری الکترونیکی هم زمان و ناهم زمان بر عملکرد تحصیلی

مقدمه: هدف از یادگیری الکترونیکی ایجاد شرایط مطلوب یادگیری در فرآیند یاددهی- یادگیری است. یکی از معیارهای موفقیت در این دوره ها آگاهی نسبت به این روش یادگیری و استفاده مناسب از آن است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش الکترونیکی هم زمان و ناهم زمان بر عملکرد تحصیلی دانشجویان انجام شد. روش ها: این پژوهش کاربردی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی همدان در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰ بود (۲۶۰ نفر). از این جامعه آماری ۳۰ نفر به صورت هدف مند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند (هر گروه ۱۵ نفر). در ابتدا پیش آزمون عملکرد تحصیلی از هر دو گروه گرفته شد. پس از آن گروه کنترل محتوای درس روان شناسی را در قالب آموزش الکترونیکی نا هم زمان و گروه آزمایش همان محتوا را در قالب آموزش الکترونیکی هم زمان آموزش دیدند. سپس، پس آزمون عملکرد تحصیلی از هر دو گروه گرفته شد. ابزار مورد استفاده شامل آزمون عملکرد تحصیلی با ۲۰ سوال عینی از درس روانشناسی بود. روایی این ابزار از طریق تایید متخصصین روان شناسی احراز شد. پایایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ برای پیش آزمون ۸۱/۰ و پس آزمون ۷۹/۰ محاسبه گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری کوواریانس تحلیل شد. نتایج: نتیجه نشان داد، بین نمره عملکرد تحصیلی درس روان شناسی در پس آزمون دو گروه آموزش دیده به روش هم زمان تفاوت معناداری وجود دارد (۰۰۱/۰>p)؛ استفاده از آموزش الکترونیکی هم زمان در گروه آزمایش موجب افزایش میزان عملکرد تحصیلی در درس روانشناسی شده است. نتیجه گیری: بر اساس هدف از فرآیند یاددهی-یادگیری الکترونیکی، استفاده از آموزش هم زمان موجب بهبود عملکرد تحصیلی یادگیرندگان می شود. بنابراین برنامه ریزی و استفاده از این روش توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

electronic learning ، synchronous learning ، asynchronous learning ، academic performance ، یادگیری الکترونیکی ، یادگیری هم زمان ، یادگیری ناهم زمان ، عملکرد تحصیلی