ارزیابی ، بهینه سازی و مکان یابی ایستگاه های آتش نشانی با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی ( مورد مطالعاتی شهرستان شیراز)

امروزه به دلیل رشد و توسعه غیر اصولی شهرها و نیز به منظور کاهش خسارات ناشی از وقوع حوادث و بحران های مختلف در شهرها،مکانیابی کاربریهای امدادرسانی اورژانسی نظیر ایستگاههای آتشنشانی در شهرها به عنوان یکی از راهکارهای کارا در مدیریتبحران مورد توجه متخصصین قرار گرفته است. در شهر شیراز عوامل متعددی بر رشد آمار و حوادث شهر تاثیرگذار می باشند. تراکم جمعیت ، بافت شهری نامتناسب و بافت قدیمی شهر و عدم وجود معابر مناسب ، تراکم کاربری مسکونی ، عدم تجانس کاربریها ، عدم وجود برنامههای شهری مناسب ، ساخت و سازهای غیر اصولی و استفاده از مصالح غیر مقاوم در برابر حریق و ... شهر شیراز را در مقابل آتش و حوادث شهری به شهری آسیب پذیری تبدیل نموده است. در این تحقیق با شناسایی و ارزشیابی عوامل و ضوابط موثر در مکان یابی ایستگاه های آتشنشانی و تهیه و ایجاد اطلاعات مکانی و توصیفی مورد نیاز ، با استفاده از روش وزندهی مقایسات زوجی که بخشی از روش تحلیل سلسله مراتبیAHP)می باشد و تلفیق آن با قابلیت هایGIS مکان های بهینه جهت احداث ایستگاه های آتش نشانی شهر شیراز تعیین و مشخص گردید که تعداد ایستگاه های موجود درشهر جهت پوشش کل شهر کافی نبوده و بیش از نیمی از محدوده فعلی شهر نیازمند مکانیابی ایستگاههای جدید می باشند. در این تحقیق برای مناطقی که خارج از شعاع عملکرد ایستگاه- های موجود بودند ایستگاههای جدید مکانیابی گردید. به کمک روش پیشنهادی این پژوهش، متولیان امر می توانند علاوه بر ارزیابی وتحلیل جانمایی وضع موجود مراکز آتشنشانی شهر شیراز، از طریق بهینهسازی جانمایی این مراکز، قابلیتهای مراحل پیشگیری و آمادگی مدیریت بحران را بطور چشمگیری بهبود بخشند

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، سیستم های اطلاعات جغرافیایی GIS) مدیریت بح ران ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP ایستگاه آتش نشانی