ارزیابی فرسایش بادی و تعیین کانونهای تولید گرد و غباربا استفاده ار تکنیکهای سیستم اطلاعات جغرافیایی و منطق فازی

مناطق خشک جهان بحران نگران کننده جامعه امروزی به شمار میروند و تخریب اراضی در این مناطق یکی از مهمترین چالشهای زیست محیطی قرن بیست و یک محسوب میشود. فرسایش خاک به جهت روابط متقابلی که با تغییرات اقلیمی و کاهش تنوعزیستی دارد، یکی از مهمترین جنبههای بیابانزایی است. گرد و غبار (ریزگرد) اتمسفر که اقلیم جهانی، کیفیت هوا و چرخههای هیدرولوژیکی – بیوشیمیایی را تحت تأثیر قرار میدهد، از نتایج بارز این پدیده است. لذا ارزیابی فرسایش بادی و مکانیابی مناطقی که بیشترین پتانسیل برای تولید گرد و غبار را دارا هستند، اولین گام در جهت کنترل پیامدهای مخاطرهآمیز این پدیده به شمار می- روند. در این مطالعه فرسایش بادی شهرستان اصفهان به روش IRIFR-E.A مورد ارزیابی قرار گرفته و مکانیابی کانونهای گرد و غبار با استفاده از منطق فازی و قابلیتهای نرمافزارArcSDM انجام شده است. بر طبق این مطالعه 17/5 درصد از سطح شهرستان اصفهان به عنوان کانون تولید گرد و غبار شناسایی گردیده است

کلیدواژه ها:

فرسایش بادی ، کانون گرد و غبار ، مدلIRIFR-E.A منطق فازی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی