طراحی و تدوین مدل آموزش خودشناسی بر اساس احساسات، مکانیسم های دفاعی و اضطراب

پژوهش حاضر با هدف مدل یابی آموزش خودشناسی بر اساس احساسات، مکانیسم های دفاعی و اضطراب انجام شد. ۳۴۵ دانشجو با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به مقیاس های احساسات محقق ساخته (۱۳۹۷)، مقیاس اضطراب غلامی (۱۳۹۵)، مقیاس مکانیسم دفاعی آرنولد و همکاران DSQ (۱۹۹۶) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ضریب معناداری بین احساسات و خودشناسی ۴۷/۵۴ بدست آمد و این مقدار نشان می دهد که احساسات بر خودشناسی تاثیر مثبت، مستقیم و معناداری دارد و ضریب معناداری بین مکانیسم دفاعی و خودشناسی ۳۳/۱۱۲ و این مقدار نیز نشان می دهد که مکانیسم دفاعی بر خودشناسی تاثیر مثبت، مستقیم و معناداری دارد. همچنین ضریب معناداری بین اضطراب و خودشناسی ۴۵/۰ بدست آمد و این مقدار نشان می دهد که اضطراب بر خودشناسی تاثیر معناداری ندارد. یافته ها نشان دادند که شاخص های برازش مدل اصلاح شده درحد مطلوب و قابل قبول هستند. شاخص نسبت مجذور کای به درجه آزادی برابر (۶۸/۲) است و نشانگر برازش مدل است. شاخص ریشه دوم میانگین خطای تقریب (RMSEA) برابر (۰۸/۰) است که با توجه به پایین بودن این شاخص، به منزله مطلوبیت برازش مدل است. شاخص نیکویی برازش (GFI) برابر(۹۷/۰) و شاخص برازش هنجار یافته (NFI) برابر (۹۹/۰) و شاخص برازش تطبیقی (CFI) برابر (۹۸/۰) است، که همگی حاکی از مطلوبیت مدل است.

کلیدواژه ها:

طراحی مدل آموزشی ، خودشناسی ، احساسات ، مکانیسم های دفاعی ، اضطراب