اثربخشی درمان هیجان مدار بر ناگویی هیجانی و شکایات روان- تنی مبتلایان به کووید-۱۹ تحت درمان خانگی

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان هیجان مدار بر ناگویی هیجانی و شکایات روان- تنی در مبتلایان  به کووید ۱۹ تحت درمان خانگی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری افراد مبتلا به کووید- ۱۹ تحت درمان خانگی در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۰ در تهران بودند. به روش نمونه گیری گلوله برفی، ۳۰ نفر واجد شرایط وارد مطالعه شدند و در گروه های ۱۵ نفره آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس شکایت روان تنی ناکاتا و ساکاتا و ناگویی هیجانی تورنتو  بودند که در سه مرحله روی هر دو گروه و برنامه درمان هیجان مدار گلدمن و گرینبرگ در ۱۰جلسه هفتگی۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایش اجرا شد و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان هیجان مدار می تواند شکایات روان تنی، دشواری در شناسایی احساسات، دشواری در توصیف هیجان ها و تفکر عینی را کاهش دهد و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار ماند. بنابراین درمان هیجان مدار می تواند شکایات روان- تنی و ابعاد ناگویی هیجانی مبتلایان به کووید ۱۹ تحت درمان خانگی را کاهش دهد. پیشنهاد می شود برای کاهش شکایات روان- تنی و ابعاد ناگویی هیجانی مبتلایان به کووید ۱۹ از درمان هیجان مدار استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار ، شکایات روان- تنی ، کووید- ۱۹ ، ناگویی هیجانی