بررسی ارتباط مشخصات دموگرافیک، استرس شغلی و توانایی کار در پرستاران: یک مطالعه توصیفی- مقطعی

مقدمه: پرستاران نقش مهمی در سلامت جامعه ایفا می­کنند. پژوهش­های قبلی میزان استرس شغلی بالایی را در جامعه پرستاران گزارش داده­اند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط مشخصات دموگرافیک و استرس شغلی بر توانایی کار پرستاران انجام شد. روش بررسی: ۴۰۸ پرستار در این مطالعه توصیفی- مقطعی شرکت کردند. داده­ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس استرس شغلی پرستاران (NSS) و شاخص توانایی کار (WAI) جمع­آوری شدند. جهت تجزیه وتحلیل آماری داده­ها از نرم­افزار آماری SPSS  نسخه ۲۴ و آزمون­های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و همبستگی پیرسون استفاده شد. سطح معنی­داری در مطالعه حاضر کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار سن پرستاران ۱/۵ ± ۶/۳۳ سال بود. ۲/۷۸ درصد شرکت­کنندگان (۳۱۹ پرستار) زن و مابقی مرد بودند. ۷/۶۸ درصد از پرستاران ( ۲۸۰ نفر) متاهل بودند. پرستاران دارای استرس شغلی بالا و توانایی کار ضعیف بودند. بین استرس شغلی و توانایی کار پرستاران ارتباط معنی­دار منفی مشاهده شد (۰۰۱/۰P<). سن و سابقه کاری با استرس شغلی ارتباط معنی­دار منفی و با توانایی کار ارتباط معنی­دار مثبت داشتند. همچنین، پرستاران با تحصیلات بالاتر دارای استرس شغلی پایین­تر و توانایی کار بالاتری بودند. نتیجه­گیری: با توجه به تاثیر منفی استرس شغلی بر توانایی کار پرستاران، به منظور کاهش میزان استرس شغلی و بهبود توانایی کار پرستاران، پیشنهاد می­شود که مدیران ذیربط نسبت به شناسایی و رفع عوامل ایجادکننده استرس جهت حفظ سلامت، بهبود توانایی کار و افزایش بهره­وری پرستاران اقدام نمایند.

کلیدواژه ها:

Occupational Stress ، Work Ability ، Nurse ، استرس شغلی ، توانایی کار ، پرستار