مقایسه ی اثربخشی دو روش تدریس حل مسئله و سخنرانی بر خودتنظیمی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان کلاله

هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی اثربخشی دو روش تدریس حل مسئله و سخنرانی بر خودتنظیمی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان کلاله بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان کلاله بود. از جامعه آماری فوق و از بین کسانی که تمایل به شرکت در این پژوهش را داشتند تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و در ادامه نمونه به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ده جلسه، تحت تدریس به روش حل مساله قرار گرفت، و گروه کنترل نیز به روش سخنرانی تدریس شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اشتیاق تحصیلی (فردریکز، بلومنفیلد، پاریس، ۲۰۰۴) و پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی (کانل و ریان، ۱۹۸۹) بود. نتایج تحلیل کوواریانس بیانگر این بود که پس از تدریس به روش حل مساله میانگین نمره مقیاس اشتیاق تحصیلی در آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری افزایش یافت (P<۰.۰۱)، همچنین خودتنظیمی تحصیلی آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری افزایش یافته است(P<۰.۰۱). از یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که روش تدریس حل مساله راهبردی کارآمد و سودمند در جهت افزایش اشتیاق تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی دانش آموزان هستند.

کلیدواژه ها:

اشتیاق تحصیلی ، خودتنظیمی تحصیلی ، روش تدریس حل مساله