اپیدمیولوژی، پاتوژنز و تشخیص آسیب تروماتیک مغزی در افراد نظامی- مروری روایتی

علل عمده آسیب تروماتیک مغزی (TBI) در موارد نظامی شامل ضربه شدید سر، قرار گرفتن در معرض مواد منفجره و آسیب های نافذ بالستیک است.TBI  نظامی ممکن است منجر به یک سری پیامدهای ناگوار، از جمله سردرد، سرگیجه، استفراغ و اختلال هوشیاری، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، افسردگی، تحریک پذیری، تمایل به خودکشی در فرد نظامی شود. TBI همچنین ممکن است کیفیت زندگی جانبازان را کاهش دهد و تاثیر جدی بر عملکردهای اجتماعی آنها بگذارد. از نظر مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک، آسیب انفجار و امواج ضربه ای ایجاد شده توسط سلاح های انفجاری شایع ترین مکانیسم آسیب درTBI  نظامی هستند. این آسیب انفجاری از نظر پاتولوژیک به صورت وازواسپاسم، آسیب آکسون و میکروواسکولار، پرخونی، خونریزی و ادم سلول های مغزی ظاهر می شود و تشخیص پاتولوژیک آن بیشتر بر آسیب آکسونی تروماتیک چند کانونی (multifocal traumatic axonal injury ) و هایپرفسفوریلاسیون پروتئین Tau متمرکز است. هایپرفسفوریلاسیون پروتئین Tau بعنوان مکانیسم اصلی ایجاد علائم عصبی پس از TBI مطرح است، اگرچه شواهد هنوز کافی نیست. مکانیسم پاتوژنز بعدی در TBI نظامی، آسیب سد خونی مغزی است که احتمالا با التهاب اطراف عروقی و فرآیندهای خودایمنی و آسیب اکسیداتیو مرتبط است که نفوذپذیری سد خونی مغزی را افزایش داده و متابولیسم انرژی در سلول های مغز را مختل می کند و همچنین تعادل غلظت یون در داخل و خارج سلول های بافت مغز بهم می خورد که در نهایت به ادم وازوژنیک پس از TBI منجر می شود.   گزارش شده که غیرقابل پیش بینی بودن تغییرات پاتولوژیک و تاخیر در ارزیابی پس از آسیب، عوامل اصلی هستند که تشخیص زودهنگام TBI  نظامی را محدود می کنند. با این وجود تکنیک های تصویربرداری پیشرفته و نشانگرهای زیستی برای تشخیص زودهنگام TBI نظامی، مفید گزارش شده اند. امروزه، مداخلات فوری در بیماران مبتلا به آسیب تروماتیک مغزی با وجود فناوری های مختلف جدید، همچنان یک چالش بالینی است. برای بهبود کامل صدمات در سیستم عصبی و توانمند ساختن افراد نظامی برای بازیابی عملکردهای اجتماعی، توسعه فناوری ها برای تشخیص و درمان ضروری است.

کلیدواژه ها:

Traumatic Brain Injury ، Epidemiology ، Pathogenesis ، Military Personnel ، آسیب تروماتیک مغزی ، اپیدمیولوژی ، پاتوژنز ، افراد نظامی