مقایسه مقادیر توان حمل ماسه به دو روش سرعت های لحظه ای و روش کلاسهای سرعت فرایبرگر (مطالعه موردی : فرودگاه امام خمینی (ره))

باد به عنوان عامل اصلی در تخریب و فرسایش مناطق خشک و نیمه خشک می باشد که برای جلوگیری از اثرا ت تخرییی آن باید شناخت کافی از ویژگی بادهای منطقه حاصل گردد. هدف اصلی این بخش ، وضعیت فرسایندگی باد و میزان حمل ماسه در جنوبغرب استان تهران می باشد. به منظور بررسی جهت بادهای طوفانزا و فرساینده و دادههای بادسنجی ایستگاه سینوپتیک واقع در فرودگاه امام خمینی (ره) مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از نرمافزار WRPlot، گلباد سالانه ایستگاه موردنظر و با استفاده از نرمافزار Sand Rose Graph گلماسه های ایستگاه موردنظر ترسیم گردید . بیش ترین شاخص بادناکی مربوط به جهت شمال غربی و کم ترین میزان آن مربوط به جهت جنوبی می باشد. براساس گلباد سالانه و فصلی بیش ترین سرعت فراوانی بادهایی با سرعت بیش تر از ۱/۱۱ متر بر ثانیه در جهات شمالغربی می باشد. براساس گل طوفان سالانه حدود ۴/۷ از درصد از بادهای حاکم در منطقه دارای سرعتی بیش از ۵/۱۳متر بر ثانیه می باشد از نظر فصلی نیز بیش ترین درصد باد آرام حاکم در منطقه در فصل پاییز و کم ترین درصد باد آرام در فصل تابستان می باشد. مقدار DPt در منطقه موردمطالعه بیش از ۲۰۰ است که این نشان دهنده قدرت فرسایشی زیاد می باشد و ماسه ها از جهت شمالغربی به جنوبشرقی به صورت سالانه و فصلی درحرکتند. پرتوانترین بادهای منطقه مطالعاتی در فصل های بهار و تابستان می وزند و فصول پاییز و زمستان از آرامش بیش تری برخوردارند. برایند توان حمل ماسه در حدود ۴۱۲ واحد برداری است که نسبت به شمال جغرافیایی زاویه ای معادل ۱۳۵ درجه را تشکیل می دهد. نسبت برآیند برداری به برآیند جبری سالانه (UDI) این ایستگاه ۸۱۵/۰ است که نشان دهنده بادهای یک جهته تغییرپذیری جهات باد در سطح کم است . بیش ترین میزان دبی حمل ماسه و مقدار کل ماسه حمل شده در فصل بهار بود.

کلیدواژه ها:

توان حمل ماسه ، گلماسه ، شاخص بادناکی